Nog vaak hebben we na afloop van dit optreden tegen elkaar gezegd dat we over 20 jaar of zo nog tegen elkaar zouden kunnen zeggen dat we blij waren dat we er bij waren. Dat is wat mij betreft nog steeds zo, ik denk dat veel van degenen die toentertijd aanwezig waren het met me eens zullen zijn. De NCRV had een geluidswagen van de NOS naar Harpel gestuurd om opnamen van dit optreden te maken, dat geeft ook al een beetje aan dat het wel een bijzondere gebeurtenis was.

Joke had de mannen en de enige dame (Kate) van een goede maaltijd voorzien, iets wat zij als een voorwaarde voor een geslaagde avond zag. Twijfel over de kwaliteit van de maaltijd hoefde je niet te hebben, want Joke wist als geen ander te improviseren en een heerlijke maaltijd op tafel te zetten (zelfs met beperkte middelen). Af en toe kwamen haar plannen een beetje in conflict met de flow van een dergelijke dag. Er moest natuurlijk van alles gebeuren voorafgaand en na het ‘met elkaar eten’. De meubels moesten aan de kant, een heleboel klapstoelen klaar gezet, de faciliteiten voor de pauze (het vaste assortiment was: biertje, frisje, stukje droge worst), geluidsinstallaties moesten opgebouwd, soundchecks gedaan… Afijn, meer dan genoeg werk dus… Zonder al te grote missers kwam iedereen deze dag aan bod. We hebben heerlijk gegeten, en alles was min of meer in orde op het moment dat het eerste publiek binnen kwam druppelen.

Peter Rowan was deze dag in topvorm en pakte het hele podium (eigenlijk was er überhaupt geen podium bij Joke en Rienk thuis, alleen maar een paar vierkante meter ‘voor de kast’). We waren allemaal onder de indruk van de ‘presence’ van de man. Jody Stecher was veel introverter, meer bescheiden, maar zeker een factor van betekenis. A.G. & Kate openden de avond en hadden het volgens mij goed naar de zin, Transatlantic Bluegrass (de jongens uit Frankrijk) speelden de sterren van de hemel en iedereen had een fantastische middag/avond. Ik had die dag ergens een klein cassetterecordertje weggezet en opnamen van een en ander gemaakt. Die opnamen ben ik in de loop van de jaren kwijtgeraakt, da’s wel erg jammer. Maar desalniettemin is deze dag, dit huisconcert, in mijn herinnering één van de meest bijzondere huisconcerten die ik toentertijd in Harpel meegemaakt heb…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.