Noordmolen, Noorddijk.
Eén van de meer recente boeken over Emo. Enorm spannend!

Af en toe vind ik het prettig om op de zondagochtend een stukje te gaan fietsen. Daarnaast ben ik een ‘mooi weer fietser’. Ik houd er absoluut niet van om in de regen te fietsen. Gisteren was een aardige dag. Wel wat winderig, maar zo lang de tocht in oostelijke richting ging, had ik daar amper last van. Toen Ynskje Penning een aantal jaren geleden het boek ‘Emo’s Labyrinth’ publiceerde, had ik al bedacht dat ik een keer op de fiets naar Wittewierum wilde gaan. Ik had het boek gekocht, laten signeren en was onder de indruk van het verhaal geraakt. In Wittewierum heeft lang geleden het klooster Bloemhof gestaan, waarvan Emo de eerste abt was. Het klooster van Wittewierum was destijds het op één na grootste klooster van onze provincie (het klooster van Aduard was groter). Het was er de afgelopen jaren niet van gekomen, die fietstocht naar Wittewierum. Toen ik thuis vertelde dat ik op de zondagmorgen wilde gaan fietsen, en het liefst in oostelijke richting rees dan ook al vlot het plan om richting Wittewierum te gaan…

Van de site van de Universiteit van Oxford. Abt Emo was daar in 1190 de eerste internationale student…

Ik had de wind in de rug, dat was fijn. Voor ik het goed en wel in de gaten had fietste ik in de wijk Beijum. Daar lijkt alles erg op elkaar en dat is de reden waarom ik Beijum liefst probeer te vermijden. Ik had natuurlijk langs de weg van Groningen naar Appingedam kunnen fietsen, maar dat zou sowieso een saaie aangelegenheid zijn. Liever zig-zag ik dan op mijn doel af. Ik maakte een foto van de Noordermolen in Noorddijk. De Nederlandse Wikipedia schrijft:

De Noordermolen staat aan de Noorddijkerweg in Noorddijk, gemeente Groningen. Het is een achtkante molen van het type grondzeiler gebouwd als poldermolen met vijzel om de Noorderpolder te bemalen. Het bouwjaar van deze molen is 1888 en hij kwam ter vervanging van de in dat jaar afgebrande molen uit 1864.

Vervolgens ging ik via Garmerwolde op Ten Boer en uiteindelijk naar Wittewierum. Daar wachtte mij een teleurstelling. Rondom de kerk en het kerkhof zijn grote bomen te vinden. Die hadden aardig te lijden gehad tijdens de stormen van de afgelopen paar weken. Het gevolg was dat bij het hek van het kerkhof een ‘verboden toegang’ bord mij de weg versperde. Korte tijd later zat ik weer op de fiets om via Thesinge weer terug naar huis te rijden (de foto bovenaan dit stukje is van de kloosterkerk in Thesinge). Daar waar mijn bezoek aan Wittewierum lichtelijk teleurstellend was, heb ik wel genoten van mijn stopje in Thesinge. Al met al een geslaagde zondagse fietstocht…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.