Het was al weer een tijdje geleden dat ik op de zondagochtend een wat langer rondje gefietst had. Het toeval wilde verder dat het vandaag voor de tijd van het jaar uitzonderlijk goed weer was, zeker als je de afgelopen week daarbij in ogenschouw neemt. Lang verhaal kort, ik ging dus een lekker rondje fietsen. Ik had voor dit tochtje m’n zinnen op de Onlanden gezet. Dit prachtige waterbergingsgebied is rijk aan mooie paden om te fietsen en is op de zondagochtend redelijk rustig (grotere groepen wielrenners even buiten beschouwing gelaten). De schrijver van één van de blogs die ik volg heeft het in zijn posts regelmatig over de Onlander Dijk. Die had ik tot dusverre niet ontdekt. Waarschijnlijk omdat ik vaak hetzelfde rondje fiets… Deze ochtend had ik wat meer zin voor avontuur en pakte een pad naar rechts dat leek op een karrenspoor. Het bleek de Onlander Dijk te zijn. Weer een mysterie opgelost… In Matsloot kwam ik een toevallige voorbijganger tegen die om een praatje verlegen bleek. Hij had deze ochtend echter erg veel verhalen. Verhalen over de rijke boeren en hun arbeiders en hoe de mensen uitgekocht werden in de periode dat het waterbergingsgebied de Onlanden tot stand kwam…  Het mooiste verhaal vond ik dat over het Oerbos en de gevonden restanten daarvan. Op deze site vond ik informatie die het verhaal van de toevallige voorbijganger ondersteunt. Ik heb de informatie bij de desbetreffende foto’s gezet…

De paardjes van de eerste foto bleken nieuwsgierig te zijn…

Het Onlander Dijkje (eindelijk gevonden).
Blond jongvee.
Het in 2013 onthulde Oerwold-monument bestaat uit 7 ranke zuilen, opgesteld in een waaiervorm. De stammen lopen taps toe en worden op 12 meter hoogte ieder gesierd met een groot glanzend eikenblad. Als je tussen de zuilen omhoog kijkt zie je de stammen als imponerende woudreuzen naar de hemel reiken. Als je er omheen loopt lijkt het wel alsof de stammen en bladeren bewegen, alsof het oerbos van Roderwolde herleeft. Het kunstwerk symboliseert het verdronken oerwold en markeert tegelijk de entree naar Drenthe. Welkom in Roderwolde. Het monument is een initiatief van Dorpsbelangen en ontworpen door beeldend kunstenaar Evert van Fucht.
In september 2014 is het Stobbenven bij Roderwolde benoemd tot 4e aardkundig monument van de provincie Drenthe. Het ligt aan de Hooiweg, Noordelijk van het dorp, in een gebied beheerd door Staatsbosbeheer. Het gebied ligt op de grens van het Drents Plateau naar het veenweidegebied rond het Leekstermeer. Het heeft zijn naam te danken aan de aanwezigheid van fossiele boomstronken, stobben, die door oxidatie van het veen boven het maaiveld uitkwamen. Het agrarisch gebruik van het land wordt door de stobben sterk belemmerd, en is daarom meestal alleen geschikt als weide voor jongvee. Tijdens de herinrichting van de Eelder- en Peizermaden is bij de kavelaanvaardingswerken in 2008 een deel van de stobben opgeruimd. Tijdens deze werkzaamheden kwamen spectaculaire hoeveelheden stammen en stronken uit het veen te voorschijn. De vondst leidde tot een onderzoek door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Zij concludeerden dat de stobben voornamelijk bestaan uit dennen en een enkele berk en eik. Uit dateringsonderzoek blijkt dat de stobben in ouderdom varieerden van 7.000 tot 10.000 jaar. Een van de aangetroffen eiken is 7.800 jaar oud en is daarmee de oudst bekende eik van Nederland. Al met al zijn de houtrestanten restanten van een vroeg holoceen, boreaal bos. Met een gemiddelde leeftijd van zo’n 8.000 jaar hebben we hier te maken met het oudste bosrestant van Nederland. Gelukkig is er na de werkzaamheden nog een stobbenperceel van 1,5 hectare bewaard gebleven.

Geen ijsklomp, maar een paddenstoel…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.