Programma (Alfabetische volgorde): A.G. & Kate (NL); Alabama Country Boys (NL); Groundspeed (NL); Norris (NL/USA); Relaxation (NL); The Reymer Sisters (NL); White Mountain Bluegrass (USA); Whitey & Hogan (USA)

Rienk Janssen was in 1984 al heel veel jaren actief geweest met zowel het blad Strictly Country als met Strictly Country Records. Het was dus ook niet verwonderlijk dat er op een zeker moment ook een openluchtfestival kwam. De eerste editie van dit festival was in augustus 1982, nu was het dus tijd geworden voor de 3e editie. In deze editie waren de Nederlandse acts ruimschoots vertegenwoordigd, meer nog dan in andere edities. Vreemd vond ik het dat ik in mijn mapje op m’n laptop geen foto’s van Jerrycan zag, hoewel Pieter Groenveld (speelde mandoline in deze band) tijdens dit festival wel het geluid deed volgens mij. Ik verheugde me altijd enorm op dit festival, hoewel het meestal ook betekende dat ik meehielp met allerlei karweitjes die vooraf ten tijdens het festival gebeuren moesten.

Ik herinner me dat ik een hele dag samen met Joke broodjes heb staan smeren voorafgaand aan het eerste festival in 1982. Hoe dat in ’84 werd georganiseerd weet ik niet meer. Een paar namen op het programma van dit festival waren bijzonder. Sowieso Whitey & Hogan. Zij waren ‘de bijdrage van A.G. & Kate’ zullen we maar zeggen. Eerder al hadden A.G. & Kate The Bailes Brothers naar Nederland gehaald. Nu was het de beurt aan Whitey & Hogan uit Charlotte, North Carolina. Mooie duetten met een old-time achtige benadering. Veel gospel materiaal… Mooie verhalen waaruit bleek dat Whitey & Hogan ontzettend veel mee hadden gemaakt en heel veel mensen kenden. Erg fijn om naar te luisteren allemaal, en om heel eerlijk te zijn wist je – zeker ook op het moment dat je naar ze zat te luisteren – dat je naar levende geschiedenis zat te kijken en te luisteren. Ik heb zeer genoten van de beide mannen! Kees Jansen had weer de rol van roadie gekregen (op zich genomen), die kan nog steeds mooie verhalen over de tournee van Whitey & Hogan vertellen…

De tweede Amerikaanse band was White Mountain Bluegrass (uit New Hampshire). Net als Whitey & Hogan was het gezin van Mac en Hazel McGee voor het eerst in Nederland. Mooie stevige bluegrass, prachtig dobro-spel van Roger Williams. Samenzang zoals je dat alleen maar hebt met mensen die elkaar door en door kennen (en dat was zeker het geval). Kortom, het was enorm genieten, niet een beetje maar met open mond op het puntje van je stoel zitten luisteren. Mac McGee had een paar mooie ‘recitations’ waar je een brok in je keel van kreeg. ‘Suppertime’ was daar een van… Prachtig! Werkelijk prachtig!

Ik vond het altijd een geweldig festival in een schitterende omgeving. Tegenwoordig bestaat het Openluchttheater in Diever nog steeds, maar een paar geleden is het behoorlijk gerenoveerd en moderner gemaakt. Een jaar of anderhalf geleden zijn P en ik er nog eens wezen kijken. Ik vond het mooier en charmanter zoals het in de tachtiger jaren van de vorige eeuw was…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.