Hansjörg Malonek was een groot liefhebber van bluegrass muziek, een kennis van Rienk Janssen, en degene die in Villingen-Schwenningen (Beieren, Duitsland) de Live-Club Scheuer had opgericht. Tal van band hebben daar tijdens hun Europese tournees opgetreden. Zo ook High Country. Rienk Janssen had me gevraagd er zorg voor te dragen dat de band na het optreden op tijd op het vliegveld van Frankfurt aan zou komen – de tickets voor hun terugvlucht naar de Verenigde Staten waren al geboekt. Voor mij was het een groot avontuur! Ik zou met m’n grijze Mazda 323 helemaal naar Zuid-Duitsland rijden, daar een optreden bezoeken en vervolgens met de band waar ik naar geluisterd had terugreizen naar Frankfurt. Mijn verantwoordelijkheid was er op toe te zien dat de band op tijd aan boord van het vliegtuig zou gaan en vervolgens kon ik rustig aan weer terug naar huis gaan…

Ik was redelijk uit het veld geslagen toen ik, terwijl ik op Internet een beetje research voor dit stukje deed, ontdekte dat Hansjörg Malonek in augustus 2018 plotseling is overleden. Hij had daarvoor een beroerte gehad, en leek goed te herstellen. Maar toch…

Ik was op tijd in Villingen-Schwenningen, en Live-Club Scheuer had ik ook snel genoeg gevonden. High Country was met hun gehuurde busje al eerder gearriveerd. Ik maakte kennis met Hansjörg Malonek. Ik had ‘um al eens eerder ontmoet, maar nu hadden we dan echt even tijd om nader kennis te maken. Het was een mooi optreden in een wat kalige ruimte. Ik vond het allemaal prachtig natuurlijk en beschouwde een en ander als een mooie kleine betaalde vakantie. Butch Waller en z’n mannen hadden ook nagedacht over een en ander en overtuigden mij er van dat het handiger zou zijn om direct na het optreden naar Frankfurt te rijden, daar te overnachten en vervolgens de volgende ochtend het vliegtuig te nemen. Voor mij zou het veel rijden betekenen, maar de kans dat de mannen het vliegtuig zouden missen werd er een stuk kleiner door. In het holst van de nacht reden we dus de circa 300 kilometer van Villingen-Schwenningen naar Frankfurt.

Mijn verbazing was groot toen bleek dat Butch Waller en z’n mannen al een paar kamers in het Frankfurt Hilton Hotel aan de rand van het vliegveld hadden gereserveerd. Inclusief een kamer voor Harry Vogel. Ik had nog nooit eerder in een Hilton Hotel geslapen en was overweldigd door de mate van luxe die mij ineens toegeworpen werd. Een subliem bed, een uitstekende badkamer en een vorstelijk ontbijt. Ik vond het geweldig! Wat een belevenis! Nadat ik weer terug in Harpel arriveerde en verslag deed van mijn avonturen waren Joke en Rienk minder ‘amused’. Ze hadden zich het een en ander moeten ontzeggen om deze tournee financieel mogelijk te maken. Ze waren dan ook gechoqueerd dat het zuur bijeen gesprokkelde geld opgegaan was aan dure overnachtingen in het Frankfurt Hilton Hotel….

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.