Ik ging (een gedeelte van A,G. & Kate’s tournee) mee op reis in Engeland. De rode stippen markeren de plaatsen waar we geweest zijn (in de periode dat ik mee was).

Vrijdag 26 januari 1990; de eerste vakantiedag
Eindelijk had ik vakantie! De laatste paar maanden waren behoorlijk druk geweest, ik had het ontzettend druk gehad en bovendien ging m’n jongste zus naar Hoogezand verhuizen. In oktober, november en december had ik dan ook regelmatig uitgezien naar een paar weken vakantie! In januari bleek bovendien het CAO-overleg bij Avebe (m’n werkgever) vast te zijn gelopen en pas op zo’n moment besef je wat het betekent om kaderlid te zijn van een vakvereniging. Op donderdag 25 januari – wat mijn vakantie betreft op de valreep – kwam de nieuwe CAO met m’n werkgever na wat kleine schermutselingen en dreigingen rond. Gelukkig! De volgende dag heerlijk op vakantie! Kate belt ’s ochtends op dat Sijbe Oosterhaven niet naar het concert in Rijen kwam waar de nieuwste A.G. & Kate LP uitgereikt werd, omdat hij eigenlijk liever thuis wil blijven. De storm van de laatste paar dagen sterkte hem bovendien in die mening. Vol goede moed heb ik toen Hendrik Huitema (uit Raard, vlakbij Dokkum) gebeld met het verzoek of hij, indien hij wel naar dit concert ging, mij mee zou willen nemen. ‘Ja natuurlijk’ was het antwoord, ‘zorg jij er maar voor dat je vanmiddag om 17.00 uur op het NS-station in Leeuwarden bent’. Nu heeft Hendrik (alias ‘Henri Buitenzorg’) de reputatie wat grillig te zijn in zijn reisschema’s, dus ik moest en zou beslist om 17.00 uur in Leeuwarden zijn. In de tussenliggende tijd kon ik dan nog m’n tas pakken. Ook moest ik er nog een nieuwe tas erbij kopen toen m’n gewone tas te klein bleek te zijn, om deze vervolgens ook in te pakken. Ondertussen ga jezelf maar zitten afvragen of je toch niet te veel kleren en dergelijke mee sleept.

M’n rode kater Joop…

Ook ben ik nog even naar het huis van mijn zus gefietst om haar mee te helpen wat gordijnen op te hangen, heb ik nog een briefje voor m’n ouders geschreven met de adressen en de telefoonnummers van de beide moeders (die van A.G. en die van Kate) en ’t telefoonnummer van Kees Jansen, dit voor de eventuele noodgevallen, uiteraard moest ik een dito briefje voor m’n zus tikken met betrekking tot de verzorging van Joop, m’n rode kater, de vissen en de verschillende planten. Wat dacht u trouwens van afspraken over de post van een week of drie… Regina (m’n jongste zus) bleek toen ik terugkwam zo slim geweest te zijn om de reclamefolders van de meer serieuze post te scheiden, ik kon het meeste gelijk naar OPA (de Oud Papier Aktie van onze kerk) brengen.

Hendrik was volgens zijn belofte goed op tijd en nadat alle tassen achter in de Volvo geladen waren konden we afreizen naar Rijen. In de Noordoostpolder merkten we pas goed hoe hard het waaide, we reden af en toe zelfs stapvoets over de snelweg. Ruimschoots op tijd kwamen we toch nog in Rijen aan. Lodewijk Walles was er ook al, zodat we weer met een redelijke delegatie uit het Noorden vertegenwoordigd waren. Lodewijk moet echter dezelfde nacht nog terug naar Emmen omdat hij de volgende dag ochtenddienst had. Wat een leven!

De nieuwe LP werd deze avond aan het publiek gepresenteerd…

A.G. & Kate’s optreden bleek precies datgene te zijn waarop ik in stilte gehoopt had. Voor de pauze waren er een scala van oude en nog oudere bekenden waaronder verschillende van mijn grootste favorieten: ‘Crazy’ (geschreven door Willie Nelson); ‘When the work’s all done this fall’ (geschreven door Carl T. Sprague) en ‘I heard the bluebirds sing’ (geschreven door Hod Pharris; een uitvoering daarvan door de schrijver zelf vindt u als MP3 in deze post). Kees Jansen deed net als in alle voorgaande concerten in de Grand Ole Opry een setje van vier songs waarin deze keer Alan Taylor de hoofdrol bleek te hebben. Als je er goed over nadenkt, dan is het best wel spectaculair wat voor een ontwikkeling Kees destijds doorgemaakte.  Bovendien Vond (en vind) ik nog steeds dat er heel wat moed voor nodig is om op het podium te gaan staan en daar dan een goed stuk muziek weg te geven. Na de pauze met de gebruikelijke verloting vond de eigenlijke presentatie van de nieuwe plaat plaats.

We werden getrakteerd op een groot gedeelte van het op deze nieuwe plaat voorkomende materiaal van John en Charles Wesley. De uitvoering en de volledige tekst van ‘Wresting Jacob’ (‘Come O Thou traveller unknown’) troffen mij het meest. Deze hymne handelt voornamelijk over het worstelen van de christen met z’n geloof en de uiteindelijke overwinning van God’s liefde (‘Thy Nature and Thy name is love’).

Na het concert gingen de meeste mensen naar huis, Kate maakte nog wat te eten en ging vervolgens ook naar bed en uiteindelijk blijven A.G.; Kees, Lodewijk, Hendrik en ik zei de gek over om de rest van de nacht borrels te drinken en te discussiëren. Enkele onderwerpen die aan de orde kwamen waren: de apartheid in Zuid-Afrika en de ontwikkelingen met betrekking tot de mensen van kleur in het economische en maatschappelijke verkeer in zowel de USA en Zuid-Afrika. En wat dacht u van de kerkelijke betrokkenheid in deze situaties en de kwesties en ontwikkelingen in Roemenië en Azerbeidzjan? Opvallend is dat we het zoals gewoonlijk weer niet eens kunnen worden, hoewel we echt onze uiterste best gedaan hebben om Hendrik Huitema onderuit te praten. Om 06:15 uur (in de ochtend nota bene) hadden we alle wereldproblemen opgelost; m’n ogen begonnen dicht te vallen en ik ging naar bed.

Vorige deel Volgende deel

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.