Vanaf mijn tijd op de middelbare school lees ik met veel plezier boeken van en over John Steinbeck, de Amerikaanse auteur die in 1962 de Nobelprijs voor Literatuur won). Ik houd mijn oude leraar Engels Abel Tjoelker daar verantwoordelijk voor… De tijd op de middelbare school is inmiddels ruim 40 jaar geleden, maar zo af en toe krijg ik de gaten dat er een nieuw boek over John Steinbeck is verschenen. Die boeken komen dan op een verlanglijstje voor een verjaardag of iets dergelijks. Over de loop der jaren heb ik eigenlijk al alles gelezen wat de man geschreven heeft (en op een min of meer normale manier voor een nette prijs te verkrijgen is). De verzameling neemt ondertussen meerdere meters boekenplan in beslag en als ik af en toe eens wat serieuzer ga zoeken op het internet vind ik regelmatig weer iets nieuws wat ik graag zou willen lezen (eigenlijk betekent dat ‘graag zou willen hebben en lezen’).

John Steinbeck woonde vanaf 1955 in Sag Harbour op Long Island (een eiland aan de oostkust van de Verenigde Staten ter hoogte van New York). Deze foto werd (waarschijnlijk bij hem thuis) rond 1962 gemaakt. De foto bovenaan dit stukje is een bijgesneden versie van deze foto…

De afgelopen zomer kreeg ik in de gaten dat er in november 2020 nieuwe biografie van William Souder was gepubliceerd onder de titel ‘Mad at the world’. Voor het eerst in 25 jaar verscheen er een nieuwe biografie van mijn favoriete schrijver. Die wilde ik graag lezen en aangezien mijn verjaardag in aantocht bleek te zijn was dat een goede aanleiding om het boek aan te schaffen. Onlangs heb ik het boek gelezen. Daar waar de vorige biografie (van Jay Parini) voornamelijk een beschrijving is van de levensloop van John Steinbeck, onderzoekt William Souder veel meer de drijfveren van de man. Daardoor is het een ‘andere’ biografie geworden dan de voorgaande. Pas tijdens de Grote Depressie (de jaren dertig van de vorige eeuw) vond Steinbeck z’n innerlijke motivatie om te schrijven. Uit die periode dateren z’n boeken over sociaal onrecht en het lot van arbeiders uit Oklahoma die vluchtten voor de eindeloze Dust Bowl naar een beter bestaan in Californië. Dat schrijven over de mensen die door de toenmalige maatschappij in de steek gelaten werden leverde John Steinbeck veel geld, eer en roem op. Steinbeck was een driftkop vol passie en daardoor was het moeilijk hem een ‘aardige kerel’ te vinden. Hij was erg op z’n privacy gesteld en wantrouwde veel van de mensen in zijn omgeving. Hij trouwde drie keer, was een alcoholist en een kettingroker. Ik vermoed dat de titel van het boek deels te maken heeft met het feit dat hij na twee mislukte relaties (hij was getrouwd met Carol Henning van 1930 tot ‘41, was getrouwd met Gwendolyn Conger van 1943 tot ‘48) in 1950 een derde keer trouwde met Elaine Anderson (tot aan z’n dood in 1968). Ik vond het een fascinerend boek om te lezen, maar ik twijfel of mijn sympathie voor de persoon van de schrijver groter is geworden als gevolg van het lezen van deze biografie. Z’n boeken vind ik nog steeds geweldig, maar of ik de persoon John Steinbeck nog steeds geweldig vind is de vraag…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.