Dinsdag 13 februari 1990; de negentiende vakantiedag
Tegen half negen werd ik wakker en ging ik naar beneden. De Monkton’s zaten al in de keuken aan de thee. Mrs. Monkton was onderwijzeres op een basisschool  en moet op tijd naar haar werk. David ging met mij terug naar Oxlease om daar een interview met A.G. & Kate te maken voor het lokale radiostation. David had maar vijf minuten radiotijd beschikbaar gekregen voor A.G. & Kate, en het was dan ook geen wonder dat het interview al na een paar vragen moest worden afgebroken. Vanuit Oxlease ging David Monkton naar het radiostation in St. Albans, terwijl A.G. & Kate en ik achter hem aan reden met de caravan achter de Landrover om in St. Albans nog even een paar boekenwinkels te bekijken. We hadden erg veel problemen om de Landrover en de caravan geparkeerd te krijgen, maar uiteindelijk konden we op boekenjacht, de stad in. Deze middag moest ik een extra tas kopen om de grote hoeveelheid boeken, platen en foldertjes mee naar huis te krijgen. Ik zou naar alle waarschijnlijkheid de keuze moeten maken om óf m’n slaapzak mee op de terugreis nemen, of m’n extra tas met boeken. De keuze was betrekkelijk eenvoudig; het werd de tas met boeken…

Tegen het einde van de middag vond ik ‘Utz’ en ‘On the black hills’ van Bruce Chatwin en nog een paar boeken van Thomas Merton. Thomas Merton was al tijden een van m’n favoriete schrijvers van wat geestelijk getinte literatuur. Hij was/is wat moeilijk te lezen, maar ik vond het prachtig destijds. Omdat Kate er erg op aandrong dat we op tijd bij de ‘singing’ moesten zijn deze avond vertrokken we naar Banbury, naar de gemeente van Trevor Thomas.

Eén van mijn favoriete televisieprogramma’s, ‘Inspector Morse’ speelde zich hier af. Bovendien was Banbury de woonplaats van de toentertijd bekende (Engelse) politicus Micheal Hesseltine. Na een lange reis kwamen we in Banbury aan. Het was al donker geworden toen we de Landrover en de caravan voor het huis van Trevor parkeerden. Trevor’s vrouw was ziek, hij had om die reden geen onderdak voor mij en vroeg of ik het bezwaarlijk vond om twee nachten in een ‘Guest House’ door te brengen. Ik antwoordde dat dat een deel van de oorspronkelijke afspraak met A.G. & Kate was, en dat ik absoluut niet van plan was om daar op dat moment onderuit proberen te kruipen. Trevor bood aan om mijn bagage eerst maar weg te brengen, dat scheelde die die avond weer een hoop tijd na het optreden. Onmiddellijk na terugkomst van de ‘Belmont Guest House’ vertrokken we naar de kerk in Middleton Cheney.

Op een goed moment zagen we deze auto geparkeerd staan. Op de een of andere manier deed het me aan Kees Jansen denken…
In sommige kerken vonden ze de affiches die Kate ze had toegestuurd niet mooi genoeg. Dan ging men zelf iets knutselen (overigens met wisselend succes). De mensen in Middleton Cheney hadden zich – naar mijn bescheiden mening – beter de moeite kunnen besparen…

Er was een ruime opkomst deze avond. A.G. had een heel verhaal over ‘Jesu, Thy boudless love’, in deze song zit de regel: ‘From all eternity with love’. A.G. moest dan steeds denken aan twee verschillende speelfilms: ‘From here to eternity’ en ‘from Russia with love’. Nadat A.G. & Kate hun slotlied ‘Wrestling Jacob’ hadden gezongen was er een oud dametje die zei: ‘did you know that I had to wait thirty-five years to hear that song in full?’. Leuk hoor, dat soort reacties. Al met al was dit een goede, gezellige avond met een goede respons. Na de ‘singing’ was er natuurlijk weer de gebruikelijke ‘tea and biscuits’ en ook deze keer smaakte het ons prima. Geen wonder trouwens, want we hadden die dag nog niet echt gegeten. Ik ben er van overtuigd dat het ook in Nederland een goede zaak zou zijn als we dat soort dingen na de kerkdienst zouden kunnen doen. Bij ons in de kerk was men in 1990 wel zo ver dat we één keer per maand koffie en Grönninger koek hadden na de dienst, maar eigenlijk zou elke kerkdienst zo afgesloten moeten worden…

In zo’n ‘Guest House’ had je altijd een waterkokertje en een mok met een theelepeltje. Daarbij hoorde natuurlijk een wisselend assortiment van theezakjes en instantkoffie….

Nadat de spullen ingepakt waren stapte ik bij Trevor Thomas in de auto. Hij bracht me terug naar de ‘Belmont Guest House’ en vertelde me dat A.G. & Kate me de volgende ochtend rond een uur of tien op zouden komen halen. Ik vond het heel erg akelig om midden in de nacht afgezet te worden en alleen op een kamertje te zitten. O, wat voelde ik mij zielig en verlaten… Niet alleen dat, ik had ook sterk de indruk dat er muizen achter het behang zaten. Ik hoorde allerlei geritsel…

Vorige post Volgende post

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.