Zaterdag 17 februari 1990; de drieëntwintigste vakantiedag
Op tijd werd ik wakker, en omdat mij gisteren de werking van de badkamerkranen was uitgelegd besloot ik een bad te nemen. Ik hing een ‘Garfield’ bordje met ‘occupied’ er op aan de buitenkant van de badkamerdeur omdat de deur niet afsluitbaar was. De badkranen waren buiten werking, maar door wat handigheid met de aanwezige boilerkraan had je toch de beschikking over voldoende warm water. Toen ik na m’n bad weer beneden kwam, zat Michael z’n koffie te drinken. Zoonlief zat naar de TV te kijken en was beslist niet bereid concessies naar z’n vader te doen op het gebied van het geproduceerde ‘TV-lawaai’. Micheal zorgde er voor dat ik achter een ontbijt van cereals en koffie kon plaatsnemen. Omdat ik verschrikkelijk nieuwsgierig was naar het beroep van mijn gastheer vroeg ik het hem. Hij bleek een aantal jaren in Hong Kong gewerkt te hebben als ‘geo-technical engineer’, Marion, z’n echtgenote was huisarts. Dat verklaarde waarschijnlijk het bijna vorstelijke huis… Na verloop van tijd kwamen A.G. & Kate terug van de caravan met het plan om in Reigate nog wat boekenwinkels af te struinen voordat we vanmiddag op weg gaan naar Bournemouth.

Eigenlijk was ik van plan geweest om op dat moment al weer terug in Nederland te zijn, maar voornamelijk A.G. had erg z’n best gedaan om me te overtuigen nog een paar dagen mee naar The Isle of Wight te gaan. De argumentatie hierachter was dat het voor mij betrekkelijk eenvoudig zou zijn om terug te keren naar Engeland. Maar om vervolgens even naar The Isle of Wight te gaan zou toch wat meer geld en voorbereiding vergen. Hiermee werd ik over de streep getrokken (en ik was het er mee eens). Bournemouth is de laatste stop voordat we de oversteek zouden wagen. Een ander argument om mij te overreden nog een paar dagen te blijven was de Baptistenkerk in Bournemouth, waar A.G. & Kate deze avond op zouden treden.

Marion gaf ons een kaartje mee en wat tips voor een paar aardige boekenwinkels. Eerst liepen we terug naar de Anglicaanse kerk om daar de Landrover op te halen, vervolgens gingen we met de auto de stad in. Volgens mij hebben we die dag zeker een stuk of vijf zes boekenwinkels gehad en nauwelijks iets gekocht, maar ja, als we niet gegaan waren hadden we er waarschijnlijk later spijt van gekregen. Tegen de middag kwamen we terug bij het huis van de Hyeatt’s en werden we door Marion ontvangen met soep, stokbrood, paté en brie. Na de maaltijd vroeg ze A.G. & Kate of de collecte gisteren wel voldoende heeft opgeleverd, anders zou ze graag willen bijpassen.

Het duo wijst dit voorstel echter vriendelijk van de hand, waarna Marion A.G. een envelop in de hand drukt. Het duo gaf als tegenprestatie maar een plaat weg. Veel te laat naar ons gevoel gingen we op weg naar Bournemouth. In Winchester stopten we omdat A. G. & Kate daar een paar, u raadt het al, een paar goede boekenwinkels wisten. In de stromende regen gingen wij de stad in. Bij de plaatselijke SPCK vond ik twee boeken van Thomas Merton. Een daarvan was behoorlijk moeilijk, de andere ‘Wisdom of the dessert’ stond vol met prachtige filosofische verhalen. Een voorbeeld:

‘The story is told that one of the elders lay dying in Scete, and the brethren surrounded his bed, dressed him up in the shroud, and began to weep. But he opened his eyes and laughed. He laughed another time, and then a third time. While the brethren saw this, they asked him, saying: Tell us, Father, why are you laughing while we weep? He said to them: I laughed the first time because you fear death. I laughed the second time because you are not ready for death. And the third time I laughed because from labors I go to my rest. As soon as he had said this he closed his eyes in death’.

Op weg naar Bournemouth was het pas goed te zien welk een noodweer hier deze periode geheerst heeft. Hele stukken land stonden volledig blank, en ook hier was weer een werkelijk spectaculaire hoeveelheid omgewaaide bomen te zien. Het liep al tegen de avond toen we in Bournemouth aankwamen. De Moordown Baptist Church is heel erg groot, bijna net groot als die Anglicaanse kerk van gisteren in Reigate. En ook deze keer moest er weer verschrikkelijk ver met de loodzware kisten en koffers gesjouwd worden.

Eén van de ouderlingen van de gemeente vroeg ons of we ook mee willen eten. Mee eten? A.G.’s wenkbrauwen gingen spontaan een paar centimeter omhoog. Hij hield er altijd wel van als de kerken actief betrokken waren bij het werk dat A.G. & Kate deden, maar complete maaltijden vlak voor dat er opgetreden moet worden ging toch een beetje te ver. Kate kalmeerde de zaak een beetje en zei dat het waarschijnlijk niet zo’n vaart zal lopen. De ouderling (later bleek het m’n gastheer voor de komende nacht te zijn) gaf aan dat ze één keer in maand iets bijzonders organiseren om de mensen die gewoonlijk niet in de kerk kwamen toch bij de gemeente te betrekken.

De maaltijd was voorbeeldig georganiseerd, door alle bijgebouwen van de kerk stonden tafeltjes met daarachter de dames van de gemeente. Ze hadden allemaal hun bijdrage geleverd aan deze maaltijd. Voor de tweede keer tijdens deze tournee kon ik mij tegoed doen aan een flinke portie ‘trifle’. Het duurde helaas allemaal wel een beetje lang, maar het kwam uit een goed hart zullen we maar aannemen. A.G. & Kate deden een korte sterke set met korte inleidingen op de verschillende songs. Het Wesley materiaal ging er (boven mijn verwachting) erg goed in bij de aanwezigen. Na de set van A.G. & Kate preekte de dominee naar aanleiding van het door A.G. & Kate gezongen materiaal. Reverend Peter Williams kwam oorspronkelijk uit Wales en dat was in z’n accent heel erg goed te horen. Z’n uitspraak was prachtig, de boodschap was goed en duidelijk, ik zou de hele avond wel naar de man hebben kunnen luisteren. Tegen mijn verwachting in verkochten we aan het einde van de avond maar net 5 LP’s en 3 cassettes op zo’n 400 aanwezigen.

Mijn gastgezin voor vannacht, de familie Christmas, woonde in een prachtig mooie nieuwe bungalow in Poole, een voorstad van Bournemouth. Mrs. Christmas heeft een kunstschildersopleiding gevolgd en ’t hele huis hangt dan ook vol met de meest prachtige etsen en schilderijen. Mr. Christmas is een gepensioneerde zakenman en is in z’n vrije tijd naast z’n taak als ouderling van de kerk ook actief als bedrijfsconsulent. Kerkelijk gezien is dit een zeer actief gezin. Mr. Christmas vertelde een verhaal over de opbouw en de organisatie van de ‘tape-mission’ van de kerk. Dit project bestond uit het opnemen en verspreiden van redelijk grote hoeveelheden voorbespeelde cassettes met Bijbelstudies en preken van Peter Williams, de dominee van de gemeente.

Ook deze nacht is er weer een aparte slaapkamer voor de heer Vogel, en nadat mij het toilet en de badkamer gewezen zijn leg ik het moede hoofd maar weer te rusten. Morgen is er weer een (lange) dag…

Vorige post Volgende post

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.