Als voorbereiding op de vorige post over Charlie Moore had ik contact gezocht met Dennis Schut. Ik wist al een tijdje dat hij de Facebook pagina over Charlie Moore beheert. Het leek me netjes om toestemming te vragen om de filmpjes te mogen gebruiken. Zeker in het licht van het feit dat Dennis een paar keer heeft vermeld dat Katerina (de vrouw van Dennis) er een aardig klusje aan heeft gehad om de filmpjes gereed te maken voor publicatie. En da’s haar erg goed gelukt, vind u niet?

Toen ik Dennis vroeg of ik de filmpjes mocht gebruiken had ik niet op de ‘bijvangst’ gerekend. Dat is ook een van de mooie dingen van een dergelijk proces. Het gaat altijd net iets anders dan je had voorzien (en vaak beter dan je had voorzien). In dit geval wist Dennis te vertellen dat het eigenlijk – als ik er goed over nadenk – toeval is geweest dat Charlie Moore überhaupt in Nederland terechtkwam. We laten Dennis Schut zelf even aan het woord…

Voor mij was Bill Clifton de eerste Bluegrass zanger die ik live gezien heb in 1974. Ik zou die zomer als camp counselor in de USA gaan werken en had gespaard voor een goede gitaar die ik daar wilde kopen. Bill gaf me het advies om een Martin D35 te kopen en ik heb zijn advies opgevolgd. Die gitaar heb ik nog steeds en overal in Europa met onze band Spruce Pine gebruikt, zelf op een tournee in de VS in 2007 en op al onze LP- en CD-opnames. Spruce Pine, North Carolina was trouwens de plaats waar Charlie Moore in 1976 samen met Lois woonde. Lois had trouwens Wiseman als familienaam, familie van de beroemde Lulubelle and Scotty (Wiseman). Ik heb Charlie in de USA leren kennen op een festival in Corinth, New York. Hij vertelde dat zijn vriend Allan Munde van de Country Gazette op tour in Europa was geweest en dat hij dat ook graag wilde. Hij vroeg of ik dat kon regelen. Ik beloofde dat ik zou zien wat ik kon doen. Ik kende van het radioprogramma, dat ik af en toe voor Gerard de Vries van Radio Veronica en later TROS Radio had gemaakt, Gerard heel goed en ook Jules Couchier van BRT Radio Antwerpen. Hij deed daar een radioprogramma. Zowel Gerard als Jules boden aan om Charlie in hun jaarlijkse Country Show te laten spelen. De gage kon vooruitbetaald worden, zodat ik de vlucht voor Charlie en zijn vrouw Lois kon betalen (voorschieten). Om die 2 shows heen heb ik een tournee van ongeveer 2 weken georganiseerd – Nederland, Belgie en Zwitserland. Ik heb hem begeleid op gitaar en was zijn chauffeur in mijn kleine Simca stationcar. In Nederland speelden af en toe de Bluegrass Clodhoppers ook mee en in Zwitserland was er ook een lokale band die sommige optredens meedeed. De andere optredens was alleen Charlie in ik. In 1979 was Charlie soms solo, met een vroege Spruce Pine versie met onder andere Theo Lissenberg op mandoline, Fiel van der Veen op fiddle, Aart Koedood op bas enzovoorts. Soms ook alleen Charlie met Pieter Groenveld.

Want wat zou er gebeurd zijn als Dennis destijds een ander festival had gekozen? Zou Charlie Moore dan überhaupt naar Nederland gekomen zijn? We zullen het nooit weten, maar wat ben ik blij dat het zo gegaan als we destijds mee hebben kunnen maken. Een en ander doet me een beetje denken aan de beginperiode van de huisconcerten bij Joke en Rienk Janssen thuis. Het was volgens mij een andere tijd. Iets minder strak, iets informeler…

Wat we trouwens ook niet mogen vergeten is dat de avonturen van Dennis Schut en Charlie Moore ons uiteindelijk twee LP’s op hebben geleverd. In 1976 was Charlie Moore voor het eerst in Nederland. Toen werd in de Mirasound Studio van Wobbe van Seijen genoeg materiaal opgenomen om twee LP uit te kunnen brengen. Slechts eentje daarvan is daadwerkelijk uitgebracht…

We laten opnieuw Dennis aan het woord: Die LP hebben we in november 1976 opgenomen in de studio van Wobbe van Sijen in Olst en Wijhe met de Haagse bluegrass band The Bluegrass Clodhoppers en ikke. ‘Mansion On The Hill’ was een duet met Charlie’s vrouw Lois, maar men vond haar stem te country, niet commercieel genoeg en toen heeft Wobbe haar later gewist en Sally Miller (zijn Australische vrouw) de song opnieuw laten inzingen. Ook die mix is slap vind ik. Oorspronkelijk hebben Charlie en ik de opnames gemixt, veel meer stevige Bluegrass. We hebben in december 1976 nog opnames voor een 2e LP gemaakt, maar daar is nooit iets mee gebeurt, jammer! De banden zijn helaas verloren gegaan…

Een paar jaar later, in het voorjaar van 1979, werd voor het Belgische Raccoon label van Jef van Gool het album ‘Mountain Sweetheart’ (Raccoon 118) opgenomen. Charlie Moore’s gezondheid liet in die periode eigenlijk al te wensen over. Kort voor de kerst in 1979 werd Charlie Moore in het ziekenhuis opgenomen, zakte weg in een coma en overleed op kerstavond van dat jaar. Hij werd maar 44 jaar oud.

Ik heb mijn platenkast er op nagezocht. Charlie Moore is behoorlijk goed vertegenwoordigd in mijn verzameling. Dat betekent dat ik zijn muziek destijds (toen we nog LP’s verzamelden) al erg mooi vond. Hoewel mijn smaak over de loop der jaren wel een beetje is verschoven zijn er een aantal artiesten die in eerste instantie behoorlijke indruk achter hebben gelaten. Charlie Moore hoort bij dat groepje artiesten. Ik ben daarom erg blij met de recente inspanningen van Dennis en Katerina. Ik heb enorm van de filmpjes genoten (zo erg genoten dat ik ze graag met jullie wil delen). Wat ga ik nu doen? Ik ga mijn platenspeler waar weer eens opstarten en een paar LP’s van Charlie Moore draaien. Ouder en goede herinneringen ophalen…

Nawoord Harry Vogel: Ook voor deze post mocht ik gebruik maken van het op de Charlie Moore Facebook pagina aanwezige materiaal. Op de foto bovenaan deze post zie u Pieter Groenveld en Charlie Moore. De andere foto is (denk ik) bij Pieter Groenveld thuis gemaakt.

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.