Mijn oude makker Jan-Albert Bleeker gaat over 1½ week met pensioen. Voor Jan-Albert is dat sowieso een bijzonder moment, maar het bepaalt me ook een beetje bij mijn eigen pensionering eind mei 2025. Dat moment komt er ook met grote snelheid aan… Tijdens de afgelopen zomervakantie in Zoersel hebben P en ik daar meerdere keren gegeten bij het restaurant ‘In de Wandeling’. Op een bepaald moment zag ik dat ze daar een eigen gin verkochten onder de naam ‘Moustache’. Vriend Bleeker heeft ook een aardige snor en vlot bedacht ik dat zo’n fles Moustache een aardig afscheidscadeau voor vriend Jan-Albert zou zijn. Niet dat ik echt afscheid van hem ga nemen, want we hebben allerlei plannen voor de pensioen-periode. Maar op onze gezamenlijke werkplek zullen we Jan-Albert Bleeker na 25 september 2024 vooralsnog niet meer terug zien.
Paul Van den Bogaert werd 78 jaar oud op 16 september ’22 en werkte dertig jaar lang achter de bar bij ‘In de Wandeling’. Om Paul te verrassen voor die dertig jaar trouwe dienst, liet In de Wandeling door Sterkstokers uit Brecht een Moustache-gin ontwikkelen die ter plekke te koop is, maar ook geproefd kan worden ter plekke. Rozemarijn, tijm, dille, roze peper, engelwortel: Ze vroegen de destilleerder uit Sint-Lenaarts om de typische droge Antwerpse humor en vriendelijkheid van Paul in de fles te vangen. ‘Het moest een pittige gin zijn, zonder citrus ofzo, we wilden er niks zuurs in, want dat past niet bij Paul. Hij zorgt hier al dertig jaar voor de vrolijke noot, en hij is nog steeds onmisbaar’.
Het voordeel van een dergelijk afscheidscadeau is dat de kans dat je ‘um zelf ook mag proeven zeer reëel is. Gisteravond was het moment dat we gezamenlijk over zouden gaan tot proeven. Dat doen we dan in duplo (zoals we geleerd hebben experimenten te doen), zodat we zeker weten dat we de juiste conclusie trekken. Op de fiets naar Haren dus. Rechtstreeks is dat niet iets minder dan 10 kilometer, maar ik had bedacht via de Hoornsedijk te fietsen. Da’s iets verder fietsen, maar wel veel leuker. Ik kon de verleiding om onderweg een paar foto’s te maken natuurlijk niet weerstaan…
Hoe zat het met de familie Scholten en deze sluis?
Willem Albert Scholten (Loenen 1819 – Groningen 1892) kwam als jonge jongen met niets naar Groningen, maar werd Nederlands eerste landbouw industrieel en multinational. Hij bouwde fabrieken waarin onder andere aardappelzetmeel, strokarton en suikerstroop werden gemaakt. Dankzij een gulle investering van zijn schoonvader kon hij al vroeg investeren in een stoommachine en werd hij snel heel groot en heel rijk. Zijn zoon Jan Evert Scholten (Foxhol 1849 – ’s Gravenhage 1918) kwam ook in het bedrijf, maar vader was nog duidelijk de baas. Jan Evert richtte zich meer op de bevolking van Groningen en de stad Groningen. Hij liet de prachtige Villa Gelria aan de verlengde Hereweg bouwen nog voordat zijn vader het enorme Scholtenhuis aan de Grote Markt had laten bouwen. Hij liet het Stadspark van Groningen aanleggen, investeerde in allerlei bedrijven zoals Fongers rijwielen, organiseerde een wereldtentoonstelling, hij verhuurde zijn vakantiehuis in Eelde aan mevrouw Bähler-Boerma die er in 1915 het eerste dorpshuis van Nederland begon en ga zo maar door. Jan Evert was een groot liefhebber van watersporten, zeilen, vissen, hij was veel te vinden op en rond het Paterswoldsemeer. Hij liet de ‘Kunstweg’ aanleggen, de verbinding tussen Drenthe en Groningen, nu de Meerweg. Bouwde de Paalkoepel, richtte de Vereeniging Watersport Paterswolde (ook voor viswedstrijden!) op, waarvoor hij naast de Paalkoepel een prachtige Buiten Sociëteit liet bouwen die in 1917 werd geopend. En dit is nog maar het topje van de ijsberg, Jan Evert Scholten heeft ontzettend veel betekend voor Groningen en de Groningers. Het Paterswoldsemeer had geen doorloop naar ander water, dus het was niet mogelijk om van elders het meer op te varen. Dit vond Scholten jammer, hij wilde graag grote zeilwedstrijden kunnen organiseren, ook met boten van buitenaf. Afgekeken van de turfstekers liet hij een wip of wup bouwen, een soort overzet kraan tussen het Hoornsediep en het meer, hiermee konden boten uit het water worden getakeld en zo in het meer verder varen. Dit was rond 1911, eigenlijk wilde hij een sluis laten bouwen, maar dat kreeg hij niet voor elkaar. De tijd was er toen misschien nog niet rijp voor, maar ruim 16 jaar later was het zijn schoonzoon meester Oving wel gelukt. De Nijveensterkolksluis werd in 1927 in gebruik genomen. De eerste boot die door de sluis voer was de Libelle, de boot van meester Oving en zijn Vrouw Cato Oving-Scholten. De sluis in ontworpen op de lengte van dit schip.
En hoe zat het met het proeven van de fles Moustache? De gin was zeer de moeite waard. anders dan gebruikelijk, maar beslist ontzettend lekker. We gaan ons experiment uiteraard minimaal één keer herhalen om er zeker van te zijn dat we de juiste conclusie (blijven) trekken, maar hij was echt héél erg lekker!
Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.
Ik ben voornamelijk geïnteresseerd in traditionele folk- en countrymuziek, Groninger (cultuur)geschiedenis, en allerlei buitengebeuren. Vroeger trok ik er vaak op uit om meerdaagse fietstochten te maken, tegenwoordig fiets ik meer in de omgeving van de stad Groningen. In de jaren 80 van de vorige eeuw begon ik foto's te maken van de verschillende (huis)concerten die ik bezocht. Een paar jaar geleden heb ik al mijn oude negatieven gedigitaliseerd. Deze website kwam tot stand vanuit de wens iets met de toen gedigitaliseerde negatieven te doen...
Facebook reacties