P werkt al jaren als leerkracht op een basisschool. Die baan brengt met zich mee dat ze af en toe trainingen en cursussen volgt om qua vakkennis up-to-date te blijven. Een paar maanden geleden kwam een training Trauma Sensitieve Ondersteuning aan de orde. Haar werkgever was bereid de kosten van de training te betalen, en P wilde deze training graag volgen. Het zouden drie keer twee dagen worden in opeenvolgende maanden, te beginnen in november ’24. Ik had al aangegeven dat ik – omdat ik nog een aantal ADV-dagen over bleek te hebben – wel mee zou willen. Niet voor de training natuurlijk, maar om ter plekke een beetje ‘op verkenning’ te gaan. Aan ons om een manier te bedenken om heen en weer te komen van Groningen naar Austerlitz, de plaats waar in het plaatselijke dorpshuis de training zou worden georganiseerd. Een mooi Airbnb huisje in Ede werd gauw gevonden en geboekt.

Het scenario dat we hadden bedacht was eenvoudig. Op de maandag zouden we allebei nog werken, maar ook proberen op tijd naar huis te gaan. Vervolgens de spulletjes die we op de zondagmiddag en -avond al klaar hadden gezet in de auto zetten, mijn fiets achterop de fietsendrager en op tijd ‘op pad’. De eerste stop zou bij Van der Valk in Spier zijn om daar even iets te eten en vervolgens zouden we dan in één keer door naar Ede rijden.

Een prachtig, compact en modern huis in een mooie bosrijke omgeving. Bijgesneden foto van de Airbnb pagina van deze woning.

De volgende dinsdagochtend zou P de auto meenemen naar Austerlitz voor de eerste dag van de eerste tweedaagse, een afstand van iets meer dan 20 km. Ik zou bij het huisje blijven en daardoor tijd hebben om muziek te luisteren, een boek te lezen, aan Birdeyes te werken of een ommetje te gaan fietsen (het liefst natuurlijk al deze dingen, maar dat bleek een beetje lastig). Nadat P weer terug naar het huisje zou komen hebben we samen de avond om onze (geheel verschillende) avonturen met elkaar te bespreken, een hapje te eten en volgens alle spulletjes weer bijeen te pakken.

Op de woensdagochtend zouden we sowieso het huisje moeten verlaten. Dus alle spulletjes weer op- en in de auto en met ons tweetjes richting Austerlitz. Die dag heb ik dus geen huisje om op terug te vallen en dat zou mij de gelegenheid geven voor een iets groter rondje. We hadden afgesproken dat ik rond 16:00 uur weer bij het dorpshuis in Austerlitz aanwezig zou zijn zodat we dan samen weer via Spier naar Groningen kunnen rijden.

Een grapje van de verhuurder van onze Airbnb-woning. De woning ligt in het bos. Twee herten (van Corténstaal) staan in de tuin. Toen het vroeg in de ochtend nog niet helemaal licht was hadden we het niet de gaten dat ze de hele dag zouden blijven staan…

Het scenario zoals in de voorgaande drie alinea’s is beschreven herhalen we vervolgens nog een keer in de eerste week van december en daarna nog een laatste keer in de tweede week van januari 2025. Toen we (aan de late kant) op de maandagnamiddag vanuit Groningen vertrokken regende het. Toen we aankwamen in Ede regende het daar ook. De gehele rit tussen de beiden plaatsen heeft het ook geregend. De volgende ochtend bleek dat de regen op was… Een mooie droge en zonnige dinsdag was het. Ik heb deze eerste dinsdag in Ede maar gebruikt om een lekker ommetje te fietsen en wat muziek te luisteren. Het meegebrachte boek is die dag helaas niet open geweest…

Ik was in eerste instantie van plan naar de Wekeromse Zandverstuiving te fietsen. Op de een of andere manier kwam het daar niet van…

Ik hou er van om tijdens mijn fietsrondjes een beetje om mij heen te kijken. Er is altijd wel het een of het ander dat mijn aandacht trekt. Op een bepaald moment zag ik dit bord aan de rechterkant van de weg staan. In zo’n geval wil ik daar natuurlijk meer van weten. Ervaring heeft me geleerd dat in een dergelijk geval een foto van het bord voldoende aanknopingspunten geeft om op het Internet verder te zoeken. Dat zoeken is aardig gelukt. En dan kom je tijdens je zoektocht op het Internet zelfs een foto tegen van een jonge Robert (’Bobby’) Greene, net twintig jaar oud, die daar op die plek in een weiland voor onze vrijheid het leven liet…

Op zondagmiddag 17 september 1944 stortte de 20-jarige Amerikaanse jachtvlieger Robert (’Bobby’) Greene met zijn vliegtuig neer in een weiland tegenover dit gedenkbord. tijdens de start van de luchtlandingen bij Arnhem en Ede, onderdeel van Operatie Market Garden. Bobby Greene vloog in een formatie van vijf éénpersoons Thunderbolts. De piloten dachten dat ze aan de rand van Wekerom – dichtbij de vuilnisbelt – werden beschoten en openden het vuur. Het vliegtuig van Robert vloog te laag, een bom ging voortijdig af en de kist raakte een hoogspanningsleiding. Daarna was de Thunderbolt onbestuurbaar, vloog over natuurgebied Wekeromse Zand en stortte brandend neer in een weiland bij de Vijfsprongweg. Robert stapte kort daarvoor nog uit het vliegtuig, zijn parachute ging open, maar hij was te laat en verongelukte.

Hoe langer ik aan het fietsen was en hoe later het werd, hoe meer de zon die middag begon te schijnen. Dat gaf vervolgens weer weer de gelegenheid om andere mooie foto’s te maken…

Verbaasd was ik toen ik langs een zandweggetje een mini-bibliotheekje zag. Ik begin thuis in Groningen ook steeds vaker allerlei kleine mini-bibliotheekjes te bekijken. Deze hier in Ede zag er weliswaar prachtig uit, maar stond behoorlijk vol met allerlei boeken over politiek. Niet mijn eerste keuze voor ontspannen leesmateriaal…

De Doesburgermolen is een van de oudste molens van Nederland, maar liefst 400 jaar oud! En dit kun je ook zien. De molen is helemaal van hout gemaakt. Dit is niet alleen uniek, maar geeft ook een mooie, oude sfeer. Het is een standerdmolen met een bijzondere staartconstructie en staat op één massieve balk, de standerd. Dat betekent dat de wieken bijna over de grond gaan. Bron: website van de gemeente Ede. 

Op het Internet is behoorlijk veel informatie te vinden over deze molen. Toen ik thuis deze foto nog eens bekeek zag ik dat er twee wieken missen. Die missende wieken worden in het voorjaar van 2025 teruggeplaatst, vervolgens wordt onderhoud aan de twee andere wieken gepleegd…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.