Van 6 tot 8 januari ’25 waren we voor de 3e keer in drie maanden tijd een paar dagen in Ede. P had op 7 en 8 januari een training in Austerlitz, ongeveer een half uurtje rijden van het huisje dat we in Ede hadden gehuurd. De zijgevel van ‘ons’ huisje daar bestaat vrijwel volledig uit glas. Dat geeft voor de huurders/bewoners natuurlijk een prachtig zicht op de bosrijke omgeving waarin het huis gebouwd is.

Op Airbnb vond ik een iets oudere foto van het huisje dat we huurden. De rechterkant van het huisje (op deze foto) bestaat vrijwel volledig uit ramen. Deze foto is wat ouder, het terrein rondom het huisje is momenteel veel meer begroeid dan op deze foto zichtbaar is.

Op een goed zichtbaar punt, amper een paar meter van de eerder genoemde zijgevel staat een mooie den, met daaraan bevestigd een iets groter model vogel-voederplaats. Tijdens een eerder bezoek (we waren er ook al in de maand november en december) hadden we al een keer gezien dat boom in kwestie ook een grote aantrekkingskracht op eekhoorntjes had. Eekhoorntjes zijn prachtig om naar te kijken, maar ook behoorlijk snel…

De eigenaren van het huisje hebben aan een boom die prominent voor het kamerraam staat deze vogel-voederplaats opgehangen. Helemaal onderaan hangt een vierkant gazen bakje met nootjes...

Bij ons thuis in Groningen zie ik af en toe een eekhoorntje, maar dat is in de afgelopen 10 jaar maar één of twee keer gebeurd. Zo’n dartelend eekhoorntje voor je kamerraam is dus een zeldzaamheid voor ons beiden. Op de site Waarnemingen.nl las ik dat we hier te maken hadden met een Europese rode eekhoorn (Sciurus vulgaris russus). De site geeft interessante informatie…

De ondersoort die in Vlaanderen (en ook in Nederland) voorkomt (Sciurus vulgaris russus) heeft een kop-romplengte van gemiddeld 216 mm en weegt gemiddeld 310-315 g (in de zomer). Deze ondersoort heeft een West-Europese verspreiding en is waarschijnlijk groter dan de ondersoort die voorkomt op de Britse eilanden (Sciurus vulgaris leucourus). Eekhoorns hebben oorpluimen in de winter en een grote pluimstaart, die naast de signaalfunctie (het maken van zwaaiende en golvende bewegingen als ze zich onzeker of bedreigd voelen) dient voor het evenwicht bij het springen en regeling van de lichaamstemperatuur. De kleur van de pels kan variëren van rood tot bruin, zandkleurig, grijs of zwart, met een witte buik. In de winter zijn de flanken wat grijzer. Ze hebben 4 tenen aan de voor- en 5 aan de achterpoten, met scherpe nageltjes om goed te kunnen klimmen. Een opvallend kenmerk zijn de onderkaakshelften die los van elkaar kunnen bewegen, waardoor ze gemakkelijk noten kunnen openkraken.
Op Waarnemingen.nl vond ik deze ‘heatmap’ van de waarnemingen over de afgelopen jaren. Hoe ‘warmer’ de kleuren, hoe vaker eekhoorntjes waar worden genomen. Dat ik in Groningen af en toe een eekhoorntje gezien heb is dus goed te verklaren. Maar tegelijk is de kans om op de Veluwe een eekhoortje te zien aanzienlijk groter…
Een eekhoorntje had z’n zinnen op de nootjes gezet. Telkens kwam hij vanuit het bos naar de boom, en vervolgens rechtstreeks op de nootjes af. Had hij eenmaal een nootje te pakken, dan werd dat terstond opgegeten…
Vervolgens met een rotgang weer terug naar het bos… Twee tellen later had ie waarschijnlijk bedacht dat nog een nootje wel een goed idee was… Dat proces herhaalde zich zeker een keer of tien….

En dat allemaal tijdens het ontbijt… Mooi begin van de dag!

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.