Zondag 15 december 1991; de dertigste vakantiedag.
We moesten op tijd opstaan omdat we de voorgaande avond met elkaar hadden afgesproken dat we samen met Sybil en haar ouders naar de kerk zouden gaan. Derek en Sybil waren niet de meest trouwe kerkgangers en Sybil greep de gelegenheid dat A.G. & Kate bij hen waren aan als een extra stimulans om nu wel een keer naar de kerk te gaan. De dient in de enorme St. Columba’s United Reformed Church bij hen in de buurt vond ik eigenlijk een beetje saai, maar dat kan best aan mij gelegen hebben.

Na de dienst was er, net als regelmatig bij ons in de kerk in Hoogezand, de gelegenheid om gezamenlijk koffie te drinken. Ik ontmoette er een jong echtpaar uit Zuid-Afrika, dat beslist een aantal interessante verhalen te vertellen had. Na de dienst gingen we met ons vijven even bij Sybil’s ouders en haar broer langs. Er moesten immers nog steeds kerstkaarten verstuurd worden en zelf eentje brengen scheelde weer een postzegel… Volgens mij was het destijds sowieso in Engeland meer dan bij ons de gewoonte om (kerst)kaarten persoonlijk aan te bieden. Van het bezoekje aan haar broer weet ik helemaal niets meer, maar het bezoek aan Sybil’s ouders was alleraardigst. Sybil’s vader had in de 2e Wereldoorlog in de slag om Arnhem (Operatie Market Garden) gevochten en als gevolg daarvan ging het echtpaar met enige regelmaat terug naar Nederland. Als gevolg van al die bezoekjes in recente jaren waren ze dan ook aardig op de hoogte van allerlei Nederlandse zaken en ontwikkelingen, zeker veel beter dan veel van de Engelsen die we elke dag tegen het lijf liepen. Mijn aanwezigheid werd dan ook dankbaar aangegrepen om de aanwezige kennis uit te proberen en te toetsen. Werkelijk een alleraardigst bezoek.

‘Loitering my day away’, dat had ik deze reis nog niet zo vaak meegemaakt…

Eenmaal terug in huize Spencer begon de drukte van deze zondag pas goed. Terwijl Derek en Sybil af en aan vlogen (er moest bijvoorbeeld nog een kerstboom gekocht worden) hield ik me bezig met ‘loitering my day away’, dit betekent dat ik die zondag in grote ledigheid heb doorgebracht, maar dat had je als lezer van deze post waarschijnlijk zelf ook al bedacht. Tegen het einde van de middag kwamen A.G. & Kate met het idee om ’s avonds naar een Methodist chapel in de buurt te gaan voor de ‘communion service’. Werkelijk een goed idee en een aardige afsluiting van ons verblijf in Engeland. Later las ik op een kaartje dat we ook naar een ‘carol service’ in de York Minster hadden gekund. Dat had ik ook wel gewild, bij nader inzien had ik dat waarschijnlijk gekozen (als ik daarin een stem had gehad).

De York Minster is in alle opzichten een geweldig mooi gebouw. Jaren later ben ik samen met Kees Jansen meerdere keren in York geweest, en uiteraard hebben we tijdens die reizen ook meerdere keren de York Minster bezocht en vooral goed bekeken…

Bij de deur van de Methodistenkerk waar we die zondagavond naar toe gingen kregen we een liturgie van de dienst uitgereikt en het aardige voor mij was dat er ook een paar hymnen op stonden die A.G. & Kate ook op hun repertoire hadden staan. De preek was niet helemaal (of helemaal niet) ‘up to A.G.’s standard’, maar ik vond het een mooie dienst. De feitelijke avondmaalsviering vond ik, net als indertijd in Lower Bebington, een indrukwekkend gebeuren, meer zelfs nog dan bij ons in de kerk denk ik. Aan het einde van de dienst kwam ik op het aardige idee om een paar mokken van deze kerk te kopen. Ik wist dat A.G. al lange tijd ‘chapelware’ verzamelde en ‘n mokje meer of minder zou hij niet zo erg vinden. Voor een paar pond waren we weer blij en elk een paar koffiebekers rijker.

Na de dienst gingen we weer terug naar Derek en Sybil. Ze hadden ondertussen al hun jachtige activiteiten voor die zondag gehad en namen het er even van. Een hapje en ‘n drankje stonden ook voor ons klaar en terwijl we nog even TV keken vroegen de honden nog steeds mijn aandacht. Beide honden hadden al snel geleerd dat ze bij mij aan het goede adres waren voor de nodige aandacht en ze maakten met z’n tweeën dan ook met enig enthousiasme misbruik van de situatie. Met name Judy was een ware meester in het uitbuiten van elke vorm van willig gezelschap. A.G. & Kate waren aan het einde van de avond de eersten die het voor gezien hielden en ook ik lag op tijd plat. Zo vroeg zelfs dat het moest nog middernacht moest worden…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.

Vorige post Volgende post