De aanloop er naar toe…
Zeker al een maand of zeven of acht voordat A.G. & Kate’s vijfentwintigjarig artiestenjubileum daadwerkelijk een feit zou gaan worden werden de eerste stappen al gezet op wat uiteindelijk op de 10e mei 1997 zijn definitieve vorm zou gaan krijgen. Natuurlijk werden we, dat is in eerste instantie Kees Jansen, Bert Nobbe en schrijver dezes (in een iets later stadium werd het comité versterkt met Gerrie de Gans en Jac Rullens), daarbij (uiteraard) in hun besluitvorming behoorlijk gestimuleerd door de mannelijke helft van het duo, maar dat was, hem kennende, een beetje te verwachten en wie van ons zou hem dat kwalijk nemen…
Iemand die vijfentwintig jaar zijn vak uitoefent heeft wel een beetje recht op een feestje. Zo simpel en helder werkten die dingen naar mijn mening. Zo werkte het ook al jaren bij mijn werkgever, zo werkt het in een huwelijk, noem het maar op. Als het magische getal vijfentwintig bereikt wordt moeten er enige festiviteiten zijn die daar dan wat kleur, fleur en lawaai aan geven. We noemden onszelf, juist omdat het zo voor de hand lag, het jubileum comité en al snel kwamen we tot de conclusie dat een feestje, zoals dat uiteindelijk ook plaats heeft gevonden, ook voor de rest van degenen die een interesse bij het duo hebben, een goede keuze zou zijn.

Er ontstaat tijdens dit soort evenementen een soort wisselwerking waarbij allerlei leuke en spontane onvoorziene dingen het uiteindelijke resultaat kunnen zijn. Snel was de conclusie dat we een soort muzikaal programma zouden moeten gaan organiseren. In eerste instantie zouden we, voornamelijk om kosten te sparen een locatie in de onmiddellijke omgeving van de Grand Ole Opry in Rijen zoeken, maar vanwege het ontbreken van sanitaire faciliteiten op die plaats kozen we, in nauw overleg met A.G. & Kate, voor ’t Schouw in Dongen. Dat bleek een uitstekende keuze, zoals maanden later wel zou blijken. Ook de conclusie dat er voor de eerste keer een CD van A.G. & Kate uit zou moeten komen was behoorlijk snel gemaakt. Al een tijdje hadden A.G. & Kate geen werkelijk nieuwe producten meer op de markt gezet en de overgang van de aloude LP naar een mooie nieuwe CD zou mooi samen kunnen vallen met de 10e mei 1997; de datum die we met A.G. & Kate in gezamenlijk overleg voor de aanstaande festiviteiten hadden vastgesteld. Het werkelijk jubileum had al eerder, ergens in februari, plaatsgevonden. Vanwege het feit dat dan meestal de voorjaarstournee in Groot Brittannië plaats vond kozen A.G. & Kate voor een andere, iets handiger, datum. Bovendien was dit een datum waarvan we mochten verwachten dat er ook een stap buiten de deur gezet zou kunnen worden, zeker een niet onbelangrijk gegeven op dagen van wat feestelijker aard. De maand mei is wat dat betreft doorgaans gunstiger dan februari…
De plannen…
Wie er tijdens de jubileum dag zouden komen musiceren was ook al snel duidelijk. Dat zouden naast A.G. & Kate, degenen zijn die, daarbij voornamelijk geïnspireerd door het voorbeeld van A.G. & Kate ook zelf wat stappen op het muzikale pad gezet hadden. Mensen als Henri de Ridder, Kees Jansen, Bert Nobbe, Margriet Meijeren, Genie de Gans, het waren een paar namen die in eerste instantie bij ons boven kwamen drijven. Bovendien was het voor ons een prestigekwestie om Jan Verhoog een en ander aan elkaar te laten praten op 10 mei 1997. We waren eenstemmig van mening dat Jan’s kwaliteiten op dit gebied mijlenver op de rest van het jubileum comité voor lagen. Hij zou in een later stadium benaderd worden. Bij het 15-jarig jubileum hadden we een comité bestaande uit Kees Jansen, Sijbe Oosterhaven en Harry Vogel gevormd. Vanwege allerlei redenen is Kees Jansen toentertijd afgevallen en hebben Harry Vogel en Sijbe Oosterhaven met z’n tweeën het project toen succesvol voortgezet. Wat we van dat evenement van 10 jaar geleden mee hebben genomen is de wijze van financiering van het geheel.

Wil je een fraaie dag organiseren en bovendien ook nog een CD aanbieden, dan heb je een groot budget nodig van duizenden guldens; het liefst een bedrag van tussen de ƒ 5000,- en ƒ 6000,-. Een sponsoractie werkte tien jaar geleden ook behoorlijk goed, we zagen daarom geen enkele reden waarom we dat hele verhaal niet nog een keer weer overhoop zouden kunnen halen. A.G. & Kate hadden zich ondertussen verplicht de artistieke kant van de nieuwe CD voor hun rekening te nemen. Ze hadden nog een aantal opnamen liggen die voor dit doel geschikt waren en zouden dat aanvullen met een paar nieuwe opnamen, zodat we ons daar financieel niet een al te grote buil aan zouden kunnen vallen.

Het comité zou dan hoofdzakelijk de zorg dragen voor de organisatorische en financiële kant van de CD, en de indeling en de organisatie van de jubileum dag zelf. Ook het mooie idee van de jubileum CAGMITOT (# 51) werd tijdens één van deze brainstorm sessies geboren. We hadden het liefst gehad dat het vijfentwintigjarig artiestenjubileum van A.G. & Kate samen zou vallen met het 50e nummer van dit blad, maar vanwege allerlei redactionele en organisatorische redenen bleek dat een brug te ver te zijn. Je kan natuurlijk ook zeggen dat A.G. & Kate indertijd een half jaar te vroeg met de Country And Gospel Music In That Old Tradition zijn begonnen…

De klus van het bijeen vergaren van kopij werd ook op een zelfde manier aangepakt als bij het boekje bij de jubileum LP van 10 jaar geleden. We benaderden gewoon een hele lijst met mensen en schreven hen een fraaie brief (of stuurden een fax…). Wel werden er uitgebreide discussies gevoerd over wat we aangaande het jubileum precies wilden en, niet minder belangrijk, wat de optimale kosten baten verhouding zou zijn. Moest er wel of geen tekstboekje bij de CD (bij A.G. & Kate niet echt een vraag waar je lang over praat), moest er wel of geen kleurenhoesje bij. Hoe zou het doosje er uit moeten zien; moest er überhaupt wel een doosje om de CD of konden we ook een mooi boekje maken waar de CD in een apart hoesje bijgeleverd zou worden… Afijn, vele vragen, goed voor vele avonden overleg tussen, in eerste instantie Kees Jansen en A.G. & Kate (spijtig voor Kees, maar hij woont immers vlakbij het duo), en in tweede instantie goed voor de nodige uren telefonisch overleg tussen Dongen en Hoogezand. Langzaam maar zeker werden de contouren van een goed doordacht plan zichtbaar.
Samen aan de slag…
Ook de globale opzet en volgorde van de dag zelf was een onderwerp voor een uitgebreide discussie. Hoeveel consumpties zouden de mensen aangeboden krijgen en, niet minder belangrijk, wat zouden de mensen eigenlijk aangeboden krijgen. Zowel A.G. als Kate had hier een hele duidelijke mening over. Het resultaat daarvan hebben we (overigens met veel smaak) kunnen merken en verorberen. A.G. & Kate zijn buitengewoon aardige mensen die het mogelijkerwijs wel vreselijk goed bedoelen, maar op het moment dat ze een nieuwe variant op hun eigen ideeën bedenken, laten ze onmiddellijk het vorige idee varen. Dit maakt gestructureerd overleggen af en toe tot iets waarbij je af en toe termen als ‘wishful thinking’ in de mond zou willen nemen. Hoofd- en bijzaken lopen dan op soms onvoorspelbare wijze door elkaar.
Niettemin kwamen we er voor een groot gedeelte uit en tegen de tijd dat A.G. & Kate naar de Verenigde Staten vertrokken, waren wat het comité betreft de meest noodzakelijke afspraken een feit geworden en aan allerlei papiertjes toevertrouwd. Ondertussen waren voor de meeste aspecten van de jubileum dag al in allerlei denkbare varianten de revue gepasseerd. We waren ondertussen waarachtig al zo ver gekomen dat we samen een heus draaiboek voor de 10e mei hadden. A.G. & Kate zouden gerust kunnen zijn, het te verrichtten werk was onderling uit en te na besproken en de afhandeling van het geheel zou bij de leden van het jubileum comité in goede handen zijn.

Vol enthousiasme togen we samen weer aan het werk. Adressenbestanden werden samengesteld uit diverse bronnen, waarbij dubbele adressen zo veel mogelijk voorkomen werden. Het comité vergaderde voor de eerste keer bij Joke Deddens thuis en maakte daar, gestimuleerd door Joke’s keukenkunsten, een succesvolle aftrap. Een concept voor een brief waarbij om een financiële bijdrage aan het project gevraagd werd, was een van de eerste dingen die geregeld zouden moeten worden. Een persbericht waarin naar de diverse media ruchtbaarheid aan onze activiteiten werd gegeven was een goede tweede op onze lijst. Bovendien moest er ook een taakverdeling bedacht worden. Al werd het duidelijk dat het de wens van het comité was dat de administratieve bundeling van alle gegevens bij Harry Vogel (schrijver dezes) plaats zou vinden.

Hij zou er dan bovendien zorg voor dragen dat de diverse brieven tijdig postklaar gemaakt en gepost werden. Verschillende avonden werden besteed aan het zorgvuldig vouwen van brieven en uitprinten van al de benodigde adreslabels. Bij het postkantoor waren de mensen blij als ik weer in de rij stond, ze waren er dan zeker van dat ze weer een aardig stapeltje postzegels zouden kunnen verkopen. Enorme stapels (zeker honderden) brieven werden er verstuurd en na verloop van een aantal weken stond er een behoorlijk bedrag op de voor deze actie beschikbare gestelde rekening. ‘Now we’re finally goning somewhere’ was dan ook de logische reactie op dit aanloopsucces van onze jubileumactie. We konden rustig verder gaan met plannen maken, want hetgeen we ondertussen bedacht hadden werkte klaarblijkelijk voldoende. We lieten echt geen middel onbenut om verdere geldbronnen aan te boren. Zelfs bij de kerstkaarten die ik in 1996 naar familie en vrienden verstuurde deed ik, voor zover het ook kennissen en vrienden van A.G. & Kate betrof, een briefje met daarop de vraag op ze op de een of andere manier ook aan het aanstaande jubileum mee wilden werken.
Met betrekking tot CAGMITOT # 51 werden ook een groot aantal mensen aangeschreven om, ieder voor zich, een persoonlijke bijdrage te schrijven en naar de redactie te sturen. Kees Jansen nam een belangrijk deel van de timing en de daadwerkelijke benadering van al deze mensen voor zijn rekening, en dat hij daarin behoorlijk succesvol was blijkt wel uit de dikte van het jubileumnummer en het feit dat er voor het eerst sinds het bestaan van de CAGMITOT een groot aantal advertenties in het blad staan. De benadering van deze adverteerders was weliswaar geen onderdeel van de jubileumactiviteiten, maar kon daar mooi parallel mee lopen. Een gedeelte van onze plannen is niet eens uitgevoerd, zoals bijvoorbeeld een paar interviews met mensen die A.G. & Kate na aan het hart liggen. Andere zaken, zoals een complete disco- en bibliografie werden vanwege plaatsgebrek en kostenaspecten vooralsnog op de wat lange(re) baan geschoven. We hadden ondertussen ook al overwogen welke mensen de hoestekst voor de nieuw uit te komen CD zou schrijven en verschillende namen passeerden daarbij de revue.
Tickets please…
Een niet onbelangrijke discussie hadden we toen besloten werd hoe duur de entreekaartjes zouden moeten worden, wat bij de prijs inbegrepen zou zijn en waar we de voorverkoopadressen graag zouden willen hebben, en wie met deze activiteiten belast zouden worden. Ook vroegen we ons af hoe geadministreerd zou moeten worden wie wanneer welke kaartjes aan welke persoon verspelen. Het was ondertussen zeker al een paar maanden later toen Kees een weekend bij mij op bezoek kwam en we een affiche voor het jubileumconcert ontwierpen en een halve dag aan de lay-out en de precieze informatie op het toegangskaartje besteden.

Het had natuurlijk allemaal wel wat sneller gekund, maar dit soort activiteiten hebben natuurlijk altijd een aspect van gezelligheid in zich. We vinden dat dat ook mogelijk moet zijn. We zaten op dat moment nog ruim in de tijd en zagen de toekomst rooskleurig in. Niet dat we onbezorgd waren. Integendeel. We wisten wat we aan elkaar hadden en wisten ook dat er nog een lange weg te gaan was. Bovendien wisten we dat de deadline van onze activiteiten angstig snel dichterbij zou komen en dat naarmate de tijd verder zou verstrijken dit proces steeds sneller zou gaan.
A fax from the fourth…
A.G. & Kate lieten ondertussen weten dat hun deel van het project, het bij de CD behorende boekje – er moe(s)t een boekje bij – langzaam vorderde. We kregen het briljante idee om naast Billy Abraham, een goede vriend van het duo uit Dallas, ook een faxje naar George Hamilton IV te sturen. We wisten dat George ook een goede vriend van het duo is en bovendien hadden zowel Kees als ikzelf buitengewoon goede herinneringen aan de keer dat George Hamilton IV optredens in ons land verzorgde. Op een goede avond, toen Kees toevallig ook in Hoogezand was, componeerden we een fax en verzonden die naar het huisadres van George Hamilton IV. We stelden daarin dat het misschien fijn zou zijn als hij ook een schriftelijke bijdrage aan de jubileumfestiviteiten zou kunnen en willen plegen. Om het beantwoorden voor hem wat gemakkelijker te maken hadden we het faxnummer van het laboratorium waar ik werk als antwoordnummer opgegeven. Spannend! De schrik was groot toen George terug faxte dat hij wel degelijk een stukje ten behoeve van de nieuwe CD wilde schrijven, maar nog liever wilde hij bij het jubileum betrokken worden. Als wij eens kans zagen om zoveel optredens voor hem te organiseren dat een overtocht voor hem min of meer kostendekkend zou worden?

Decisions…
We hadden nu een aantal projecten onder handen. Ten 1e de organisatie van de jubileumdag. Ten 2e de financiering van de CD. Ten 3e het volschrijven van een jubileum CAGMITOT. Ten 4e het organiseren en kostendekkend maken van een eventuele tournee met George Hamilton IV. Ten 5e moesten er ook T-shirts met betrekking tot het jubileum gemaakt worden. Kees heeft hier, samen met een paar goede vrienden van hem verreweg het meeste werk van gehad. Ik had intussen al een paar maanden het bange voorgevoel dat we iets groter stuk van de koek hadden afgebeten dan we samen zouden kunnen verstouwen. We hadden inderdaad meer dan genoeg op ons bordje liggen. We zijn dus ook echt officieel met elkaar in beraad gegaan om samen de beslissing te nemen of George Hamilton IV nu wel of niet naar Nederland zou moeten komen. Uiteindelijk hebben we zelfs A.G. & Kate nog telefonisch tijdens hun verblijf in Engeland geconsulteerd, omdat het naar Nederland halen van George Hamilton IV voor ons gevoel een hele zware beslissing was. Wij hadden ons voorgenomen dat we George Hamilton IV niet voor niets naar Nederland zouden kunnen laten komen, en waren dan ook vurig van plan om ook dit gedeelte van het project tot een groot succes te laten worden. Avond aan avond zaten Kees en ik voor de telefoon. Weliswaar had Bert Nobbe, wat de tournee van George betreft, het meeste werk, maar er bleef genoeg om over te praten over. We hebben allebei een keer een telefoonrekening gehad waaruit bleek dat we allebei over een periode van 2 maanden elk zeker 4 of 5 keer per avond interlokaal gebeld hadden. U mag me gerust geloven; van Hoogezand naar Dongen of vise versa is naar mijn mening behoorlijk interlokaal…
Ik zat in die periode sowieso al niet al te bijster in m’n vel, want vanwege mijn rol in de ondernemingsraad van mijn werkgever en de vakbondsrol had ik eigenlijk al meer dan genoeg aan mijn hoofd. De perikelen in het voorjaar van 1997 bij Avebe hebben dan uiteindelijk ook geresulteerd in een week algemene staking en het daaropvolgende ontslag van de toenmalige directeur. Niettemin waren we het er binnen ons jubileum comité allemaal over eens dat de komst van George Hamilton IV het hele jubileumgebeuren van een gouden randje zou voorzien; we waren dus allemaal een groot voorstander van het feit dat hij over zou komen. We vonden Bert Nobbe bereid om het grootste gedeelte van het nodige voorbereidende werk op zich te nemen, hij zou uitgebreid gaan bellen met eventuele belangstellenden. Omdat alles op korte termijn geregeld moest worden maakten we een lijstje van mensen die voor een optreden met George Hamilton IV benaderd zouden moeten worden.

Ondertussen ging het overige werk gewoon door. We waren aangeland in de fase waarin het maken van publiciteit voor ons evenement van groot belang was. Mensen als Rienk Janssen van SCR en Hans van dam van de Country Gazette werden benaderd. Beiden zeiden toe mee te willen werken, de een weliswaar wat enthousiaster als de ander, maar in beide gevallen leverende het een mooi stuk publiciteit op. De faxen naar George in de Verenigde Staten werden nu een bekend fenomeen op het laboratorium. Vaak was het zo dat ik ’s morgens aan mijn werk ging en onze secretaresse me staande hield. ‘Harry ’k heb nou alweer een fax voor je. Ik kan ze ook helemaal niet eens lezen…’ begon een bekende uitdrukking te worden. George begon zijn enthousiasme steeds minder onder stoelen en banken te steken en suggereerde ook zelf een reeks namen van mensen die we zouden kunnen benaderen. Hij pende de een na de andere fax en stuurde ze in hoog tempo de oceaan over. Verschillende keren moeten onze faxen elkaar midden onder de oceaan in de telefoonkabel (of gaat dat tegenwoordig ook per satelliet?) tegen zijn gekomen. De meeste mensen die we benaderden reageerden erg positief, maar waar we verreweg het meeste aan gehad hebben was Wim Pols van de Evangelische Omroep. Hij heeft zich echt sterk gemaakt om optredens te regelen voor George Hamilton IV te regelen. Niet alleen dat, maar hij bood ook aan om A.G. & Kate, in het kader van hun aanstaande jubileum, een keer in de studio uit te nodigen; iets wat het duo ook bij Ruud Hermans van de KRO ten deel viel.

Het doel voor ogen…
We waren ondertussen goed op spoor. Het geld stroomde niet echt met bakken tegelijk naar binnen, maar we hadden zeker genoeg als we ons qua investeringen maar een beetje aan de voorzichtige kant op zouden stellen. Als we er geen al te ambitieuze projecten er meer bij zouden ne men, dan zouden we kostendekkend kunnen werken en zou de dag tot een groot succes kunnen worden. We belegden vergadering na vergadering en belden ons helemaal suf. Wat dat betreft is het voor de vaderlandse KPN een gouden greep geweest dat A.G. & Kate vijfentwintig jaar in het artiestenvak zaken; waarschijnlijk hebben zij er het meest aan verdiend. Niet alleen alle telefoongesprekken, maar ook de verscheidene postzegels voor de talloze brieven die we verzonden hebben.
Langzaam maar zeker begon voor ons het accent van al de jubileumactiviteiten een beetje te verschuiven van de zaken die we sec voor het jubileum van A.G. & Kate wilden organiseren, naar al de verschillende dingen die daar uit voort kwamen. Het eigenlijke jubileum behelsde niet meer dan een gezellige dag met elkaar in ’t Schouw in Dongen en het presenteren van de CD. Wat ’t Schouw betreft kunnen we kort zijn. A.G. & Kate zijn op een goede middag samen met Kees en Jac wezen kijken, en vanaf dat moment was duidelijk dat we niet meer op zoek naar een andere locatie zouden gaan. We hadden hier alles wat we nodig zouden hadden. Genoeg te drinken voor iedereen met bediening daarbij, toiletten in overvloed (niet onbelangrijk) en wat mogelijkerwijs wel de doorslag gaf, ruime parkeergelegenheid voor degenen die van ver zouden moeten komen rijden. Specifiek met het oog op deze doel groep hadden we ook bedacht dat het wenselijk zou zijn om het programma op een zodanige tijd af te laten lopen dat iedereen toch nog steeds rond middernacht thuis zou kunnen zijn. Achteraf is dat een heel verstandig besluit gebleken.


De laatste loodjes…
We besteedden een vergadering bij Gerrie op de kinderboerderij aan het doorpraten van het feitelijke programma en wie wat op welk moment zou doen of zeggen. Wie zou bloemen van wie krijgen en hoe zouden we als comité identificeerbaar zijn? Ik herinner me deze vergadering als één van de aangenaamste die we in de loop van de zeven maanden die we met dit project bezig geweest zijn gehad hebben. Dat kwam voor een groot gedeelte voor rekening van een enorme pan spaghetti van Gerrie de Gans en al de mensen en beesten die daar op de kinderboerderij niet gehinderd door wat dan ook binnen komen vallen. We hebben rustig onze planning verder kunnen verfijnen en maakten een lijst met feitelijke afspraken voor de dag zelf. Zowel Jac als Kees hadden ondertussen een aantal nichtjes geronseld, die – tegen een geringe vergoeding – bereid waren ons de dag zelf uit de brand te helpen. Ook rekenden we uit hoeveel broodjes met beleg we zouden moeten bestellen.
A.G. & Kate hadden bepaald dat ieder een, naast een paar consumptiebonnen, ook een aantal belegde broodjes en een slaatje aangeboden zouden krijgen. Omdat het uiteindelijk allemaal betaald moest worden hebben we ons als comité niet helemaal zonder slag of stoot in deze discussie niet gewonnen gegeven, maar uiteindelijk bleken A.G. & Kate aan het langste eind te trekken en doorslaggevende argumenten te hebben. Onder het motto dat het uiteraard hun jubileum was, gaven we ons dan ook uiteindelijk gewonnen.
Bert Nobbe bezocht me op een goede avond en wilde affiches maken voor een optreden van George Hamilton IV in het hervormde kerkje van Mussel. Ook had hij – overigens met de hulp van Wim Pols – afgesproken dat George Hamilton IV een tweetal optredens voor de EO radio zou verzorgen. Genie de Gans had ondertussen geregeld dat George in de buurt van Baarn ook een optreden had. We zijn een avondje aan het fröbelen geweest en hadden, tegen de tijd dat Bert weer naar huis ging, een mooi affiche gemaakt. Omdat we geen goede foto van George hadden gebruikten we een foto van een hoes van een al wat oudere LP. Later vertelde hij ons dat hij waarschijnlijk hetzelfde gedaan zou hebben. Duidelijk stond op het affiche aangegeven dat het optreden van George ten bate van Vali Ndreka, een arts uit Peshkopy in Albanië zou zijn. Er was geregeld dat George Hamilton IV een bepaald bedrag zou krijgen en de rest zou ten bate van de actie voor Albanië zou zijn. Een dubbel goed doel dus. George vond het, toen hij ’t hoorde, allemaal geweldig…
Het materiaal van de CD was ondertussen allang voorbereid. A.G. & Kate hadden in Engeland al een ontwerp gemaakt en dit ter kennisname aan ons toegezonden. Vrijwel gelijktijdig was het ook naar de CD fabrikant gegaan, overigens dezelfde die lange tijd hun LP’s gefabriceerd heeft. Uiteindelijk bleek van alle offertes die we aangevraagd hadden, dit de meest aantrekkelijke te zijn.
Lange tijd hebben A.G. & Kate zich bezig gehouden met het aaneenschrijven van een boekje bij de CD, een boekje dat uiteindelijk twee delen zou gaan beslaan, maar daar hadden we toen nog geen weet van. Rienk Janssen had inmiddels al twee keer in de Strictly Country aandacht aan het aanstaande jubileum besteed, nu gaf hij aan dat hij niet in staat zou zijn om met zijn platenstand in Dongen te verschijnen omdat A.G. & Kate, geheel en al onwetend, precies de zelfde dag voor hun jubileum gekozen hadden als een jaarlijks wederkerend evenement in de theater Muzeval in Emmen. Jammer.
We vonden onze Friese vriend Sijbe Oosterhaven echter bereid om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen en vertrouwden de plaatverkoop op de jubileum dag dan ook volledig aan hem toe. Kees en Jac waren ondertussen al meerdere keren op weg geweest om circa 500 affiches te verspreiden in Rijen, Dongen en Oosterhout, en hadden tijdens deze klus allerlei leuke en aardige reacties over zich heen gekregen. Bovendien kregen we via George Hamilton IV het adres van een goede vriend van hem door, met als resultaat dat we bijna veertien dagen achtereen aangekondigd zijn voor de lokale omroep in de omgeving van Dongen. Al met al waren we bijzonder in onze sas met al deze resultaten en zagen de komende paar dagen met een behoorlijk vertrouwen tegemoet…

Langzaam maar zeker nadert de dag en besef je dat je nu niets meer doen kan behalve afwachten hoe een en ander zal verlopen. We hadden alles gedaan wat we redelijkerwijze konden bedenken. We hadden de nodige keren zitten bekvechten om bepaalde zaken aan elkaar duidelijk te maken, nu was het tijd geworden om de zaken uit handen te geven en af te wachten wat de dag zelf zou brengen. Op de woensdag voor de jubileum dag aan bracht ik een bezoek aan de studio van Radio Noord in Groningen, om daar in het programma ‘de vijf van een vriend’ een aantal platen te draaien. Ik had, uiteraard, gekozen voor een aantal platen van A.G. & Kate, en dankzij het feit dat Kees Jansen zo aardig was om mij een vroeg exemplaar van de CD toe te zenden, had ik nog een primeur ook. Kirsten Klijnsma ontving me op uiterst sympathieke wijze, en ik was dan ook zeer te spreken over het uiteindelijke radioprogramma. Echt veel reacties leverde het niet op, maar dat hadden we ook niet verwacht. Kees en ik hadden uiteindelijk nog een kleine discussie of ik de CD wel had mogen draaien voordat hij daadwerkelijk officieel aan A.G. & Kate gepresenteerd was, maar ik had daar wat minder moeite mee. George Hamilton IV was inmiddels in Nederland aangekomen en Kees Jansen en Jac Rullens maakten zich druk met het transport van George van de ene naar de andere plaats. Het eerste optreden van George Hamilton IV was in Alphen aan de Rijn, en ik herinner me nog hoe enthousiast Kees mij ’s avonds laat nog belde om te vertellen hoe het optreden verlopen was. Bert Nobbe had een paar weken eerder gewoon de telefoon gepakt en Cor Sanne gebeld en vrijwel zonder moeite een optreden voor George Hamilton IV geregeld.
The moment of truth…
Met de nodige zenuwen over het feit of we het allemaal wel goed geregeld hadden wachtte ik de ochtend van de 10e op Bert Nobbe en Ria Potze. Zij zouden mij op komen halen en met ons drieën zouden we verder naar het zuiden reizen om de jubileum dag mee te maken. We zagen er Alle drie netjes uit, een teken dat we op weg waren naar een feestelijke aangelegenheid. Voorspoedig reden we naar het zuiden, onderweg druk speculerend over het mogelijke verloop van de dag. Sowieso is dit een onderdeel waar ik nogal goed in ben, meestal leg ik daarbij iets te veel de nadruk op allerlei doemscenario’s, maar dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Toen we, iets later als gepland, bij ’t Schouw aankwamen bleken A.G. & Kate al gearriveerd te zijn. Kate was samen met Kees druk bezig met de Country And Gospel Music In That Old Tradition stand aan het inrichten. Sijbe Oosterhaven was in een andere hoek bezig zijn platen en CD’s uit te stallen en A.G. was druk op het podium doende met allerlei geluidsapparatuur. Het was dan weliswaar hun eigen feestje, maar er moest ondanks dat gegeven wel degelijk wat werk verzet worden. Derek en Sybil Spencer, oude vrienden van het duo uit York waren ook al gearriveerd en iets later kwamen ook Steven en Julie Taylor uit Hartlepool (zowel York als Hartlepool liggen in Engeland) aan. Het feestje had nu een duidelijk internationaal karakter gekregen.

We wisten al iets eerder dat er mensen uit Engeland naar Dongen zouden komen, maar als je dan daadwerkelijk de mensen ziet en hen de hand schudt, dan is het toch een wat ander gevoel. Zelfs uit de Verenigde Staten was een oude vriendin van A.G. & Kate over komen vliegen. Vicie Faith was in het vliegtuig gestapt en had het vijfentwintigjarig jubileum van A.G. & Kate maar aangegrepen om een bezoek aan ‘The Netherlands’ te brengen. George Hamilton IV had zich op één van de achterste rijen stoelen geïnstalleerd en zag het schouwspel met klaarblijkelijk genoegen gade. Genie de Gans en Hans van Ee waren ook al gearriveerd en waren ook druk in de weer. Zowel Kees als Jac had voor personeel gezorgd, wat dat betreft waren we klaar voor een ware invasie van gasten. We hadden inderdaad een mooie zaal tot onze beschikking gekregen. Een prachtig mooi podium, door één van Kees z’n ooms uitbundig van bloeiende planten voorzien, werd door mooie rooie gordijnen omzoomd. Langs de beide lange muren van de zaal was boven de lambrisering een richeltje aangebracht en Kees had hier handig gebruik van gemaakt door alle EP’s, LP’s, singeltjes (ééntje maar) en cassettes die A.G. & Kate ooit opgenomen en uitgebracht hebben uit te stallen. Een prachtig gezicht. Iedereen was druk doende en het duurde niet lang af we waren allemaal druk aan het werk, vastbesloten om de zaakjes goed voor mekaar te hebben tegen de tijd dat het publiek binnen zou komen wandelen. Allemaal hadden we een werkelijk tevreden gevoel over de ontwikkelingen tot dusverre. Kees en Jac hadden afspraken gemaakt met de leverancier van de broodjes en slaatjes en terwijl de mensen binnen begonnen te druppelen en de zaak wat hectischer begon te worden keek ik met een tevreden gevoel in het rond. Nu hadden we nog even de kans om een paar woorden met elkaar te wisselen, en ik maakte daar dankbaar gebruik van. Net als bij alle optredens waren A.G. & Kate ook nu een beetje jachtig en met veel oog voor detail bezig de laatste puntjes op de verschillende i’s te zetten. We hadden allemaal een aantal consumptiebonnen gekregen en verscheidene mensen maakten daar gebruik van door onder het genot van een kopje koffie wat met elkaar bij te praten. Eigenlijk was dit de eerste keer dat we zo’n grote groep mensen bijeen hadden die specifiek voor één en hetzelfde doel naar Dongen waren gekomen. De mensen die de taak op zich genomen hadden om zorg voor de kassa te dragen kregen het stilaan drukker en drukker. Keurig netjes op tijd zaten er circa 130 mensen in de zaal te wachten op de dingen die zouden komen. Jan Verhoog wandelde naar de microfoon en nam het woord…

Het programma voor deze middag en avond was daadwerkelijk begonnen. We waren aan het uiteindelijke doel van onze missie gekomen en het plan was geslaagd! Al tijdens de vorige bijeenkomst van het jubileum comité hadden we afgesproken dat we allemaal een button zouden dragen. Gerrie en Hans hadden hier voor gezorgd, en naarmate elk lid van het comité binnen kwam wandelen werden ze als zodanig herkenbaar gemaakt. Niet dat we op dat moment direct veel te doen hadden, want het meeste liep redelijk gesmeerd. Kees was degene die het bijzonder druk had. A.G. & Kate hadden uitdrukkelijk gesteld dat ze het programma graag met een gospelgedeelte zouden willen beginnen om daarmee hun gevoel van dankbaarheid over het feit dat ze toch vijfentwintig jaar samen ‘on the road’ volgehouden hebben tot uiting te brengen. Voordat ze echter tot zingen over konden gaan werd hen door Gerrie de Gans symbolisch de eerste van de 683 nieuwe CD’s overhandigd. Mooie woorden werden gesproken, waarna A.G. & Kate echt konden beginnen aan een mooie traditionele gospel set, een doorsnee van hun oeuvre over de laatste jaren. Het accent lag voor een redelijk gedeelte op het Wesley materiaal, maar dat was ook een beetje te verwachten, gezien de impact van dit materiaal op de koers in A.G. & Kate’s leven en carrière. De zaal zat inmiddels goed vol, er waren vol doende songsheets en er werd behoorlijk goed meegezongen. Tevredenheid heerste alom…
A.G. & Kate: ‘Thing called love’ ▪ ‘Come, let us join our friends above’ ▪ ‘Love divine, all loves excelling’ ▪ ‘O for a heart to praise my God’ ▪ ‘O love divine, how sweet Thou art’ ▪ ‘Jesu, show us Thy salvation’ ▪ ‘O love divine, what hast Thou done’ ▪ ‘When a soul comes to Jesus my friend’ ▪ ‘God, if I could only write your love song’ ▪ ‘Lydia’ (instrumental) ▪ ‘And can it be that I should gain’.
Ondertussen had ik even hernieuwd kennis gemaakt met George Hamilton IV en het viel me op dat hij precies net zo’n rood Brabants Bont overhemd droeg als indertijd bij A.G. & Kate’s festival in De Pijp in Dongen. Toen al maakte de man een onuitwisbare indruk op mij, toen hij na het einde van het festival waarvan hij de laatste act was, net als de anderen een bezem pakte en mee hielp het plein weer netjes achter te laten. Dergelijk gedrag waren we nog niet eerder tegen gekomen in dit wereldje. Ook nu maakte hij op mij de indruk oprecht blij te zijn dat hij deel van het hele gebeuren uit mocht maken en dat alles achteraf zo netjes in elkaar bleek te passen. Terwijl A.G. & Kate rustig verder gingen met hun set, wisselden we op de achterste rij en van gedachten over het hele gebeuren van deze dag.

George Hamilton IV bleek ook buitengewoon in zijn nopjes te zijn met het feit dat hij bij deze jubileum dag aanwezig mocht zijn. Onwillekeurig moest ik denken aan het feit dat als hij zichzelf niet naar voren geschoven had, wij waarschijnlijk nooit op het idee gekomen zouden zijn om hem naar Nederland te halen, maar nu hij er echter was waren we daar allemaal, A.G. & Kate niet in het minst, behoorlijk blij mee. Hij zat dan ook zichtbaar te genieten op de achterste rij stoelen en was verder behoorlijk onopvallend aanwezig. A.G. & Kate maakten zonder al te veel problemen hun gospel set af en gaven met enige regelmaat wel degelijk te kennen behoorlijk onder de indruk van het geheel van deze jubileum dag te zijn. Iedereen was er dan ook. Broers en zussen, moeders, gewoon een soort vrienden- en familiefeestje met muziek erbij. Van heinde en ver waren de mensen naar Dongen af komen zakken. Ik heb mensen gezien die ik in geen jaren meer gezien had, en ik ben er van overtuigd dat het A.G. & Kate net zo vergaan is. Ik heb nog even met een wat oudere dame gepraat, ze zat op het puntje van haar stoel met tranen in haar ogen te genieten van alles wat er om haar heen gebeurde…
Met alles wat er gezegd en gezongen moest worden was het een uur of vijf geworden, tijd voor een pauze. Er was geregeld dat iedereen, naast een paar consumptiebonnen, ook een paar broodjes en een slaatje kon krijgen. Van te voren was een inschatting gemaakt van het aantal mensen dat we zouden kunnen verwachten en nu het pauze geworden was, stortte iedereen zich of op de stand van A.G. & Kate om de nieuwe CD te bemachtigen, of ging bij Sijbe Oosterhaven kijken, of er werd aandacht aan de eigen inwendige mens besteed. Zonder meer een gezellige afwisseling in het programma. Terwijl A.G. & Kate stonden te spelen waren de broodjes en slaatjes bezorgd, en toen de mensen in grote getale de zaal verlieten was er voldoende voor iedereen. De meeste mensen waren zeer te spreken over het feit dat ze een kaartje gekocht hadden waar een eenvoudige maaltijd bij inbegrepen was. Nu pas ook zag je het effect dat deze dag op de mensen had. Verscheidene mensen die in vroeger tijden regelmatig bij A.G. & Kate thuis aan kon treffen zag je nu in gesprek met mensen die ze waarschijnlijk in geen jaren gezien hadden. De ‘afdeling Engeland’ zat bij elkaar aan een tafeltje en maakte waarschijnlijk vandaag voor het eerst, uitgebreid kennis met elkaar. De personeelsleden van ’t Schouw hadden het maar druk met het uitserveren van koffie en allerlei andere drankjes; kortom, het was een gezellige boel. George Hamilton IV had een nieuwe CD mee naar Nederland laten komen en verkocht en signeerde dat het een lieve lust was. Een grote drom mensen stond bij hem achterin de zaal. Bij de stand van A.G. & Kate werden veel van de CD’s waar van te voren op ingetekend was, nu aan de mensen verstrekt. Gewoon een kwestie van een lijstje van vroege intekenaars mee naar Dongen nemen…
Ook de verkoop van de overige artikelen in de AG. & Kate stand liep voortreffelijk. Gerrie de Gans had een serie kaarsen gemaakt met een mooie foto er op. Veel mensen kochten er één of twee, op een gegeven moment kreeg Vicie Faith in de gaten dat er nog een partijtje mooie kaarsen te koop was en ineens waren er geen kaarsen meer te koop…. Vicie is de echtgenote van de vorig jaar overleden Truman Faith, mensen waar A.G. & Kate regelmatig verbleven (en nog steeds verblijven) tijdens hun reizen in de Verenigde Staten. A.G. & Kate hadden haar uitgenodigd en Vicie had de uitnodiging aanvaard. Zo te zien heeft ze hier een geweldige paar weken doorgebracht, want ze praatte honderduit over de dingen die ze al gedaan had, of nog ging doen.

Voor deze dag hadden A.G. & Kate, in samenwerking met Kees, een honderdtal T-shirts in diverse maten laten maken. De verkoop hiervan liet een beetje te wensen over, terwijl het toch een heel mooi, vrolijk gekleurd shirt bleek te zijn geworden. Kate maakte zich hier niet al te veel zorgen over, ze was er behoorlijk goed van overtuigd dat ze tijdens de zomertournee in de Verenigde Staten (de tournee die nu op z’n eind begint te lopen) de rest van de shirts wel zouden kunnen verkopen. De signalen die we ondertussen uit de Verenigde Staten krijgen wijzen daar inderdaad op. Ook de verkoop van de CD loopt heel behoorlijk; u heeft dat al in het voorwoord kunnen lezen.

Na de pauze hadden we een avondprogramma gepland met vrienden van A.G. & Kate, mensen die in meer of mindere mate door het duo geïnspireerd, zelf ook muziek zijn beginnen te maken. We hadden in eerste instantie aan een iets langere lijst gedacht, maar nu de grote dag aangebroken was, bleek het al lastig genoeg om een efficiënte planning te handhaven. Kees deed de aftrap en speelde een mooie korte set. Tijdens de tijd dat hij speelde zag ik A.G. & Kate met elkaar praten; waarschijnlijk over het materiaal wat hij voor deze dag opgediept had. Ooit heeft Kate een song ‘Wasting my time’ geschreven en juist deze song was de aanleiding voor het onderonsje van het duo. Verder had hij een grote persoonlijke favoriet van mij op zijn lijstje gezet, ‘Windblown islands’, een prachtige song over onze vakantie op de Shetland Eilanden in de zomer van 1996. Ik kan zo een, twee, drie niet meer verder bedenken wat hij die dag gespeeld heeft, maar wel dat ik het een mooie afgeronde set vond.
Kees Jansen: ‘It’s good to see you’ ▪ ‘Wasting your time’ ▪ ‘Waiting for a train’ ▪ ‘Winblown islands’.
Ook Bert Nobbe speelde een fraaie set; hij leunt iets meer op de traditie van Johnny Cash en Hank Williams, dit in tegenstelling tot Kees, die zijn inspiratie voornamelijk bij diverse verschillende singer-songwriters weghaalt. Ook Bert speelde fantastisch en was deze dag bijzonder goed op dreef. De laatste maanden speelt Bert wat hij kan, en het resultaat daarvan is behoorlijk goed te merken. Ik was onder de indruk van zijn prestatie. We wisten dat Henri de Ridder ook een setje zou spelen, maar we hadden ons geen van allen er op voorbereid dat het samen met Hans van Ee zou zijn. Toch was het een erg fraai koppel, die de zaal verrasten met een mooie set, met een erg wijde range van materiaal, iets wat we van Henri en Hans allebei wel gewend zijn.

Bert Nobbe: ‘Any old wind that blows’ ▪ ‘A dog named Cindy’ ▪ ‘Redemption’.
Henri de Ridder en Hans van Ee: ‘Delia’s gone’ ▪ ‘I’m asking you sergeant, where’s mine’ ▪ ‘The vacant chair’ ▪ ‘It’s a working man’ ▪ ‘The streets of London’.
Voordat A.G. & Kate de avond af zouden sluiten was het de beurt aan George Hamilton IV om een set te spelen. Ik had me hier immens op verheugd, want na het bewuste festival in de Pijp had ik de goede man nog niet weer gehoord. Het eerste wat George deed was een papier uit zijn jaszak pakken en voorlezen wat hij een paar weken eerder voor A.G. & Kate geschreven had:
‘I wish to see all art, in the service of Him who gave and created them – music is a fair and glorious gift of God! I am strongly persuaded dl at, besides theology, music is the only art capable of affording peace and joy of the soul. The devil flees before the sound of music almost as much as before the word of God!’ Martin Luther.
To my mind, the words of Martin Luther are beautifully lived out in the music of A.G. & Kate – in the days of musical tones and cookie-cutter cowboys it is so refreshing to listen to the wonderfully unique and original artistry of these two musicians! This very special anniversary CD perfectly captures the essence of what A.G. & Kate are all about and I think it makes an excellent souvenir of their first quarter century of evangelism! A.G. & Kate have blessed my live with their God given talent and their friendship – Tm truly grateful for the privilege of knowing them! Here’s to the next twenty-five years! Warmest regards – In His name, George Hamilton IV, Franklin, Tennessee, U.S.A.
Pas nadat hij dit voorgelezen had begon George Hamilton IV aan zijn gedeelte van het programma. Hij had bij mij het pleit toen al volledig gewonnen door deze bijzondere actie, de tegelijk de toon zette voorde rest van zijn gedeelte van het programma. Ik weet niet precies meer wat George Hamilton IV allemaal gespeeld heeft, wel dat het op een uiterst rustige en integere manier gebracht werd. De mensen hadden het beslist niet erg gevonden als George tot aan het einde van de avond was blijven spelen en dat er niets anders meer aan bod zou komen. Allerlei klassieke George Hamilton IV songs zoals ‘Abilene’, ‘A rose and a Baby Ruth’ kwamen aan bod. Geweldig. En dan te weten dat George Hamilton de 7e mei ’s morgens vroeg al bij Wim Pols op de radio geweest was, weliswaar heel erg vroeg, maar toch.
George Hamilton IV speelde ongeveer 45 minuten en had tegen de tijd dat zijn gedeelte van het programma er op zat iedereen op het puntje van zijn of haar stoel zitten. Prachtig mooie simpele songs met een verhaal er in, precies het feit waarvoor hij beroemd geworden is. Speciale aandacht kregen de Canadese countrysongs, een categorie songs die hem zeer aan het hart gebakken zit. Voor mij sprong de song ‘It’s me again Lord’ (van de schrijver Dick Damron) er behoorlijk bovenuit. Prachtig! De meesten wisten niet eens dat George er bij zou zijn, want we hadden weloverwogen geen extra publiciteit voor hem gemaakt op het affiche dat we voor deze dag verspreid hadden. Alleen via de lokale radio is er enige aandacht aan het optreden van George besteed. Voor de meeste mensen was het dus een volslagen verassing dat hij er überhaupt bij was. Voor ons wat het ‘the icing on the cake’, en ik ben er van overtuigd dat het voor A.G. & Kate net zo was. Tegen een uur of tien was de jubileum dag voorbij en zat het programma voor deze dag er op.
George Hamilton IV: ‘Did she mention my name’ ▪ ‘Old friends’ ▪ ‘Second cup of coffee’ ▪ ‘Speed of the sound of loneliness’ ▪ ‘The Dutchman’ ▪ ‘Has anybody here seen Hank’ ▪ ‘It’s me again Lord’ ▪ ‘Close you eyes, I’ll be there’ ▪ ‘We will meet again’ ▪ ‘Heaven knows’ ▪ ‘Old friends’ ▪ ‘Forever young’.
A.G. & Kate: ‘The long legged guitar picking man’ ▪ ‘You make me feel a star’ ▪ ‘I want to hear the Grand Ole Opry’ ▪ ‘Burning memories’ ▪ ‘You did hang the moon’ ▪ ‘You put the souls in the song’ ▪ ‘For mama’ ▪ ‘Mother prays loud in her sleep’ ▪ ‘I’ve always been crazy’ ▪ ‘Crazy’ ▪ ‘Wildwood flower’ ▪ ‘Yours love’ ▪ ‘Without you’ ▪ ‘Get back to the country’ ▪ ‘In my own way I’m a believer’ ▪ ‘I belong to him’.
A.G. & Kate, George Hamilton IV, Bert Nobbe, Kees Jansen, Hans van Ee, en Jan Verhoog: ‘Travelling the highway home’ ▪ ‘Will the circle be unbroken’.

Ik had met Bert Nobbe afgesproken dat ik met hen weer naar Hoogezand zou rijden, maar voordat we weer naar het noorden reden bleven we nog even plakken om mee te helpen dat de Landrover van A.G. & Kate weer netjes in gepakt werd. We aten nog een paar overgebleven broodjes en spraken over hetgeen we allemaal meegemaakt hadden. Kees was ondertussen al naar huis gewandeld (dat kan als de jubileum dag 500 meter verderop georganiseerd is) om Stephen & Julie Taylor met hun kinderen onderdak te brengen. Derek & Sybil Spencer verbleven een paar nachten bij Jac Rullens. Het zat er op. De rommel werd opgeruimd, Kees gaf aan dat de bloemen die op het podium stonden de volgende dag weer opgehaald zouden worden en een ieder ging zijns weegs. De lijstjes van wie een CD nagestuurd zou krijgen en wie wel of geen jubileum editie van dit blad meegenomen had werden nog even uitgewisseld en even later zaten we in de auto om midden in de nacht weer op huis aan te gaan. A.G. had, vlak voor we vertrokken, met me afgesproken dat ik hem even zou moeten bellen als ik thuis gekomen was. Tegen 03.30 uur was het eindelijk zo ver; behoorlijk bekaf werd ik in Hoogezand uit de auto gezet. A.G. had op dat moment bijna CAGMITOT #51 volledig uitgelezen en kennis genomen van datgene wat men over hen had geschreven…
Oktober ’97, Hoogezand, Harry Vogel.
Wat een herinners. Wie hebben altmoal zoveul dingen beleefd in onze muziekverleden. Moar dizze dag staait in mien Top Tiene van maist indrukwekkende. Ondanks heuvels dei wie beklimmen mossen en den er weer oafgleden. Ik heb genoten veuraal van mien aigen toak. Optredens van George Hamilton IV en van het duo bie Wim Pols en Ruud Hermans, Cor Sanne, bie Gerrie. Mussel woar Kees en Peter Van Gennep ook een prachtige biedrage hebben leverd. De soamenwaarken mit Siep Schoenmaker. De gesprekken met George. En hai het om 24:00 uur 15/16 mei 1997 veur mie zongen omdat ik weer es joarig was. Alles in dei weke heb ik van genoten. Harry het weer een haile monsterklus oafleverd mit dit verhoal. En dei foto’s. Herinners en nog es herinners. Een weke om nooit weer te vergeten. Alle moar den ook echt alle schakeringen van het emotionele leven van een mens kwam veurbie. Harry doe worst weer es bedankt!!!
Dankjewel Bert, je hebt gelijk dat het destijds een enorme klus was. Voor ons allemaal denk ik. Ik kijk met veel voeldoening terug naar die tijd – die tijd komt ook niet meer terug. Maar ik heb met veel plezier weer eens een langere post gemaakt!