Yvonne Nijlunsing – Louis de Jonge (biografie)
174 pagina’s, Stichting Boekgroep Noord-Groningen, Warffum, 2019
… Nu zoetjesaan maar eens bijsturen
Een paar weken geleden ging ik met mijn oude (en ondertussen gepensioneerde) vriend Jan-Albert Bleeker naar een boekpresentatie in het Openluchtmuseum Het Hoogeland in Warffum. Er werd een boek over de familie van Dijken gepresenteerd, een familie die tussen 1782 en 1908 vier verschillende generaties voogden van Rottumeroog heeft geleverd. Voor zowel Jan-Albert Bleeker als mijzelf is het Waddengebied en Rottumeroog in het bijzonder een bijzondere plek. Uiteraard hebben we beiden het nieuwe boek aangeschaft. In tegenstelling tot Jan-Albert moet ik het in Warffum gepresenteerde boek nog gaan lezen. Toen we weer naar huis wilden zag ik dit boek liggen. Ik kon het niet laten liggen nam die zaterdagmiddag dus twee boeken mee naar huis.
Een jaar of tien geleden ben ik voor het eerst met een expeditie (Staatsbosbeheer sprak destijds niet over een ‘excursie’, maar noemden het een ‘expeditie’), een paar jaar later nog eens. De aanleiding voor de eerste ‘expeditie’ was het feit dat mijn vader in 2013 overleed. Voor z’n huwelijk met mijn moeder werkte hij vanuit Rottumerplaat aan een (wild) plan van Rijkswaterstaat om een deel van het waddengebied in te polderen. Ik heb meerdere posts op deze site aan zowel de beide excursies alsmede de wilde plannen met de betrekking tot de inpoldering van de wadden (we hebben het dan over de jaren vijftig van de vorige eeuw). De betreffende posts zijn eenvoudig te vinden door te zoeken op de term ‘Rottumeroog’ of ‘Rottumerplaat’.
Bij beide expedities van Staatsbosbeheer (in de zomers van 2015 en ‘17) naar Rottumeroog was Louis de Jonge de schipper van de ms Noordster en voer hij een gezelschap van circa 25 personen vanuit Lauwersoog naar Rottumeroog en vervolgens ook weer terug naar Lauwersoog. Deze tochten waren vanwege de ondiepte van de Waddenzee buitengewoon afhankelijk van het tij. Doordat de vaargeulen in de Waddenzee voortdurend (een beetje) van plek veranderen is een rechtstreekse route van A naar B een onmogelijkheid.
Louis de Jonge wist als geen ander met deze voortdurend veranderende omstandigheden om te gaan. Afkomstig uit de Biesbosch waren zijn ouders lang geleden in Noord Groningen neergestreken. Louis was altijd al op en bij het water te vinden en ’t was dus min of meer vanzelfsprekend dat hij later ‘iets op/bij het water’ zou gaan doen. Het resulteerde in een prachtige loopbaan van veertig jaar op (voornamelijk) de oostelijke Waddenzee. Louis de Jonge was een van de weinigen die een vergunning had om op Rottumeroog te varen. Zijn passagiers waren vogeltellers, wetenschappers, wadlopers en gewone toeristen die graag een dag naar een onbewoond eiland wilden. Zowel Jan-Albert Bleeker als ik hoorden bij die laatste groep.
Louis de Jonge overleed op 14 maart 2019. Dit boek verteld het verhaal van een opmerkelijke man met een evenzo opmerkelijke carrière. Ik vind het een mooie gedachte dat ik twee keer mee naar Rottumeroog heb mogen varen. Ik heb veel mooie herinneringen aan beide tochten. Hoe Louis en zijn vrouw achterbleven als de ms Noordster vast werd gezet op de oever van een priel. Het gezelschap aan toeristen ging wal wadlopend naar Rottumeroog en maakte daar een indrukwekkende wandeling onder leiding van een deskundige gids. Tegen de tijd dat je – meerdere uren later – weer aan boord klom kreeg je verse soep en broodjes en was er warme worst. Mooie tijden waren dat! Yvonne Nijlunsing heeft samen met Albert Buursma en Hendricus Kooi een prachtig boek gemaakt dat mij van kaft tot kaft heeft geboeid. Ik heb het met enorm veel plezier gelezen!
Facebook reacties