De bewuste LP…

Debby McClatchy had in 1976 op Green Linnet Records (SIF-1003) een LP gemaakt samen met The Red Clay Ramblers (Bill Hicks, Jim Watson, Mike Craver, Tommy Thompson, en Jack Herrick). Zelf zeiden de mannen over deze samenwerking: ‘we worked [with Debby] for the first time when Debby joined the cast of ‘Diamond Studs’ for the last three months of its New York run. . .The pleasure of working with her on this record has far surpassed our expectations’… Ik had de LP bij A.G. & Kate thuis in Rijen al een keer gehoord – en prompt had A.G. er ook eentje voor mij te koop natuurlijk…

Verweerd visitekaartje van de Red Clay Ramblers uit die periode…

De LP vond ik echt prachtig! Dit was muziek waar ik vrolijk van werd. Het merendeel van de songs was vrij vrolijk van karakter, maar af en toe zaten er ook songs bij waar je iets langer over na moest denken. Ik was als jonge vent geïntrigeerd door het nummer ‘You were only f-bleep-g, while I was making love’, dat spreekt voor zich – want nog niet eerder had een zo uitgesproken nummer op een LP in mijn verzameling gestaan. De tekst is geschreven vanuit het standpunt van een meisje dat denkt verliefd te zijn op een jongen die eigenlijk alleen maar z’n lusten aan het uitleven is.

Toen Debby McClatchy haar opwachting in Harpel maakte wilde ik er dan ook maar wat graag bij zijn. Want de LP had al menigmaal op mijn draaitafel gelegen. A.G. & Kate openden de avond met hun programma. Het was altijd weer een verrassing waar ze mee zouden komen – over de loop der jaren hadden ze een immens en divers repertoire opgebouwd. Hoe het precies kwam weet ik niet meer, maar op een gegeven moment haalden ze de beide kinderen van Joke en Rienk naar voren. Ietwat schuchter stonden beide kids voor de kast mee te doen… Het leverde mij een paar mooie foto’s op. Debby McClatchy speelde een paar prachtige sets en deed allerlei dingen die ik nog niet eerder had gezien bij een optreden. Ik was onder de indruk van haar fretless banjo, haar dulcimer, ik was onder de indruk toen ik haar ‘spoons’ zag spelen (volgens mij uit de bestekbak van Joke en Rienk zelf trouwens). En zelfs toen Bé Volders voor mij een verzoeknummer aanvroeg (het eerder genoemde ‘f-bleep-g’ nummer) vond ik het geweldig… Het leukste vond ik de ‘limberjack’ een dansend houten poppetje op een plankje. Je begrijpt het al… Het was een héél erg leuke avond…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.