En dan kom je in je archief een enorme map tegen met meer dan 100 foto’s er in… En een line-up om van te watertanden. Ik denk dat dit de foto’s zijn van  waarschijnlijk twee achtereenvolgende huisconcerten in ‘The Home of Strictly Country’ in Harpel. Dat kan haast niet anders; zeker als je kijkt naar de kleding van de verschillende leden van de verschillende bands. Danny Paisley was natuurlijk al eerder in Nederland geweest als (tijdelijk) lid van Joe Val & The New England Bluegrass Boys, maar nu was hij in Nederland als lid van de band van z’n vader… Nu kwam de hele familie langs als het ware… Het grappige is dat ik tijdens het optreden van Bob Paisley & The Southern Grass de foto maakte zoals die uiteindelijk op de hoes van de LP ‘Pickin’ in Holland – Bob Paisley & The Southern Grass’ terecht is gekomen. Ook opnamen van/met A.G. & Kate zijn op deze LP terecht gekomen. De foto’s die ik eerder – aan het begin van hun tournee – in Bourtange had gemaakt zijn uiteindelijk gewoon gearchiveerd…

Eric Thompson en Suzy Rothfield waren ook in die tijd al een duo en hadden als The Blue Flame Stringband net een LP uitgebracht op Flying Fish Records, ik heb boven in mijn platenkast nog een door hen beiden gesigneerde LP staan. Hun muziek lag (en ligt nu nog steeds) meer in de hoek van de blues/cajun/old-time muziek. Het was puur tot op het bot en overdonderde mij volledig en het aanwezige publiek ook! Het was rauw, virtuoos, en vooral prachtig, maar het was bepaald geen bluegrass… Dit had ik nog niet eerder gehoord…

Volgens mij was het de eerste keer dat Egbert Meyers in Harpel voor de kast stond te musiceren. Egbert komt uit Gasselte; maar zijn muziek had een duidelijke relatie met de Amerikaanse muziek zoals we die gewend waren, maar dan met wat meer lokale accenten zeg maar… Heel anders dan het vocale geweld dat Bob Paisley & The Southern Grass op ons los lieten – maar wel héél erg mooi. The Country Ramblers waren ook voor het eerst in Harpel, en speelden net als Jerrycan een mooie set degelijke bluegrass. En ik? Ik heb (waarschijnlijk) twee avonden genoten van heerlijke muziek!

En zijn nog twee fraaie voorvallen te melden van deze paar dagen… De ene is het moment dat Dick Staber vol gas op een kinderfietsje met Michel en een vriendje aan het racen was (erg leuk om te zien) en de andere was het moment dat Leroy Mumma ongeveer toen het ’s morgens weer licht begon te worden wraak nam door – zo vals als ie maar kon – ‘What a friend we have in Jesus’ te spelen. We waren helemaal verbaasd en toen Joke vroeg waarom dat Leroy dit deed, antwoordde hij dat de andere bandleden hem ook al een paar keer van z’n slaap beroofd hadden met hun muziekkeuze. Nu was het zijn beurt…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.