Countryfestival, Landgoed de Berenkuil in Grolloo (mei ’83)

A.G. & Kate ♦ Bob Paisley & The Southern Grass ♦ Egbert Meyers ♦
Jerrycan ♦ Jody Stecher ♦ Peter Rowan & Transatlantic Bluegrass

We hadden een paar dagen eerder al een prachtig festival in Dongen meegemaakt waar we konden genieten van een geweldige line-up, maar nu waren we terecht gekomen in Landgoed de Berenkuil in Grolloo. Natuurlijk kennen we Grolloo als de basis van Harry Muskee, maar daar wordt in traditionele bluegrass-kringen iets minder naar geluisterd. Voor zover ik weet liggen de roots van Egbert Meyers in Grolloo, ik vermoed dat hij toentertijd de Berenkuil als plek voor een festival heeft gevonden. We hadden geluk, het was een mooie zonnige dag. Om toch zekerheid voor de continuïteit van de optredens te hebben was er een mooie overkapping van steigerbuis en blauw doek gemaakt. Egbert fungeerde zowel als muzikant en als presentator van deze dag. Later ontwikkelde Egbert zich meer in het Drents dan in het Engels – zijn repertoire verschoof naar zijn moedertaal als het ware…

De line-up van deze dag was zo mogelijk nog indrukwekkender dan die van het optreden in Dongen. Het verschil zat ‘um in de aanwezigheid van Jerrycan, van Bob Paisley & The Southern Grass en die van Jody Stecher. Het maakte deze dag niet zo gek veel uit van welke vorm van bluegrass je hield, je kwam muzikaal gezien sowieso aan je trekken. A.G. & Kate beten het spits af van deze dag, dat weet ik nog, en ik vermoed dat Peter Rowan & Transatlantic Bluegrass de laatste act in het rijtje voor deze middag waren.

Voor mij kon de dag niet meer stuk. Ik was onder de indruk van het gehele aanbod. A.G. & Kate en Jerrycan waren sowieso favorieten van me. Bob Paisley & The Southern Grass had ik al verschillende keren gehoord; ik was/ben een grote fan van hun harde pure/rauwe vorm van bluegrass. Deze keer hadden ze een oude bekende op banjo meegenomen, we konden weer van het stevige banjo-spel van Paul Silvius genieten. De iets ‘gladdere’ muziek van Peter Rowan vond ik geweldig (en nog steeds); het was een uitstekend idee om hem te laten begeleiden door Transatlantic Bluegrass. Jody Stecher was de uitbijter in de line-up, maar ik was enorm onder de indruk van zijn muzikaliteit en materiaalkeuze. Ik heb Jody Stecher in deze periode voor het eerst gehoord, en ben hem altijd blijven volgen…

Na afloop van het festival zijn we met z’n allen nog naar het plaatselijke Chinese restaurant geweest, de nazit was echter in Harpel…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.