Een paar weken geleden zag ik op Facebook een aankondiging van een Nieuwjaarsconcert van Bob & Adrian in de kerk in Kolham, en vrijwel direct had ik bedacht dat ik daar graag naar toe zou willen. P gaf aan dat ik me in dat geval maar aan moest melden en zo gebeurde het ook. Een mailtje was gauw verstuurd en twee dagen later kreeg ik de bevestiging dat er een plekje voor mij was gereserveerd. Hoewel ik vroeger heel erg vaak naar (huis)concerten, festivals en dergelijke ging is dat tegenwoordig veel minder het geval. Af en toe denk ik wel eens dat ik vroeger misschien te veel gehoord/gezien heb; maar zou dat überhaupt wel mogelijk zijn?

Op de vrijdagavond was het dan zo ver. Ik had me de hele week al op het Nieuwjaarsconcert verheugd en was zowaar een beetje zenuwachtig geworden voor de dingen die zouden gaan komen. Op een bepaalde manier deed het me terugdenken aan de tijd dat ik voor A.G. & Kate allerlei optredens organiseerde in de kerkjes van de Stichting Oude Groninger Kerken (ook de kerk in Kolham valt onder de SOGK). Hoewel ik deze keer natuurlijk niet aan de organiserende kant zat, kwam het gevoel van de voorbije jaren wel weer helemaal terug.

Iets meer over de geschiedenis van de Julianakerk in Kolham:
Midden in Kolham staat de witgepleisterde kerk met donkerrode dakruiter. Boven de donkerrode ingangsdeur van de kerk prijkt het wapen van de provincie Groningen en daaronder het jaartal 1641. Dit herinnert aan de stichtingsgeschiedenis van de kerk. Volgens een acte uit het jaar 1422 had de provincie zich verplicht om alle kosten aan de kerk van Kolham voor haar rekening te nemen. Waarschijnlijk is eerst geprobeerd de eerdere dertiende eeuwse kerk te verbouwen maar uiteindelijk bleek in 1641 dat de kerk ‘niet gerepareerd maar geheel hermaakt’ en dus nieuw gebouwd werd. Onder de vroegere pastorie zaten grote kelders die herinneren aan een bierbrouwerij die hier voor 1829 gehuisvest was en die waarschijnlijk ooit gesticht was door het klooster waartoe de kerk behoorde. Kolham, vroeger Colham, De Ham of Hemmenis genoemd, was in 1266 al een parochie. Met de Reductie van Groningen in 1594 kwam het collatierecht, zeggenschap over de kerk en het recht om predikanten te benoemen, volledig bij de provincie te liggen. In 1694 werden deze rechten verkocht aan Henric Piccardt, sinds 1680 de eigenaar van de Fraeylemaborg in Slochteren. Wegens financiële problemen verkocht de familie Piccardt een eeuw later de verwaarloosde borg en alle rechten aan Hendrik de Sandra Veldtman (1756-1816). In en om de kerk van Kolham zijn er nog verschillende zaken die herinneren aan de banden die beide families met de kerk hadden. Zo staat op de kerk een windvaan met een haan waarin een adelaarspoot is uitgebeeld, symbool van het wapen van Piccardt. In de kerk ligt een zerk met wapen van dominee Gualtherus Piccardt, neef van Henric, gestorven in 1742.De Sandra Veldtman kocht in 1781 een zilveren avondmaalsschotel ‘ten dienste der hervormde gemeente te Colham’. In 1808 werd de kerk gerestaureerd. De klokkenstoel op het kerkhof werd verwijderd en op de kerk werd een dakruiter geplaats met daarin een klok met de tekst: ‘VERNIEUWD TOEN H. DE SANDRA VELDTMAN, HEER VAN SLOCHTEREN, COLHAM, ETC. ETC., UNICUS COLLATOR, R. A. VAN SWINDEREN EN H. I. COCK KERKVOOGDEN WAREN TE COLHAM DOOR ANDRIES HEERES VAN BERGEN ANNO 1808’. Deze klok werd in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers gevorderd en is helaas niet teruggekeerd. In 1948 kreeg de kerk een nieuwe gegoten klok. Tot 1976 stond in het koor van de kerk een dubbele herenbank met overhuiving op twee dunne zuilen. Op de luifel stond het wapenschild van Hendrik de Sandra Veldtman en zijn vrouw Adelgonda Christina Wolthers. In 1976 werd de kerk opnieuw ingericht. De kerkvoogdij vroeg de familie Thomassen à Thuessink van der Hoop van Slochteren, erfgenaam en officieel eigenaar van de herenbank, toestemming om de bank te verplaatsen van het koor naar de noordmuur tegenover de preekstoel. Een dichtbij wonend familielid gaf echter geen toestemming en liet in een onbewaakt ogenblik de bank uit de kerk verwijderen. Twintig jaar later werd de bank weer aan de kerk -tegen vergoeding- aangeboden. De kerk had toen geen belangstelling meer. De bank werd uiteindelijk tot brandhout gedegradeerd. De kerk heeft in 2002 een replica van de herenbank laten maken met op de huif het wapen van de provincie Groningen en daarboven de tekst: ‘Soli Deo Gloria’, een godsdienstige tekst boven een wereldlijk wapen. Bron: Website Stichting Oude Groninger Kerken.

Rustig aan reed ik naar Kolham, parkeerde de auto en wandelde naar de kerk. Direct bij de ingang werd ik herkend; het bleek de buurman van een vroegere leidinggevende van me te zijn. Ik heb jaren bij Avebe in Foxhol gewerkt en destijds woonde ik in Hoogezand. Vandaar. Mijn plan om op tijd aanwezig te zijn had goed gewerkt en ik vond een plekje tegenover ‘het podium’ waar Bob & Adrian op zouden treden. Echter niet nadat ik aangesproken werd door allereerst Bob en vervolgens door Adrian. Van mezelf weet ik natuurlijk dat ik de afgelopen jaren ouder ben geworden, soms heb ik daardoor een beetje moeite met het herkennen van mensen die hetzelfde meemaken. Bij Bob moest ik duidelijk even schakelen…

Na een mooie aankondiging door iemand van de commissie ‘KieK’ en zelfs een uitvoering van ‘Crying in the chapel’ (Elvis Presley) vooraf – ‘één van de twee ‘K’s’ staat voor ‘Kerk’, de andere voor ‘Kolham’. De ‘ie’ daartussen, daar hebben we geen idee van. Maar ’t klinkt goed!’ – werd het stokje overgedragen aan de ‘echte muzikanten’. Bob Heidema en Adrian Farmer hebben over de loop der jaren een behoorlijke staat van dienst opgebouwd. Op de website van Poparchief Groningen vond ik de volgende informatie over de beide mannen. Er zaten betrekkelijk weinig jongere bezoekers in de goedgevulde kerk – ik denk dat mijn leeftijd ongeveer het gemiddelde van de aanwezigen was…

BOB HEIDEMA wordt geboren in Harkstede. Hij krijgt zijn eerste gitaar van zijn vader als hij 13 jaar is, en leert de eerste akkoorden van oom Koen Heidema. Hij begint zijn eerste band in 1975, Return, waarmee hij nummers speelt van Peter Koelewijn, de Beatles en alles wat populair is. Daarna begint hij met zijn nieuwe band The Four Strangers nummers van de Eagles, Poco en alles wat country getint is. Na een jaar repeteren en een aantal optredens is het mooi geweest. In 1979 start hij met het allround orkest Flashlight waar hij ruim 27 jaar met veel plezier in speelt. Samen met Frank Heidema speelt Bob ook nog een jaartje in de country band Hickory. Bob speelt naast al deze bands altijd in andere bands. Net als enkele andere Stroatklinkers speelt Bob tot 1987 ook in T Snoarenspul. Hij maakt samen met Patrick Luitjes, Harry Jansen en Adrian Farmer, bluegrassmuziek in Grass Grow (1985 -1991). In 1991 neemt hij het initiatief om met de Stroatklinkers te beginnen. Naast de Stroatklinkers vormt hij met Adrian een duo. Ze spelen songs van onder andere Gordon Lightfoot, Jim Croce en Ede Staal, van ‘Streets of London’ tot ‘Nij Stoatenziel’. Naast zijn werk en de muziek heeft hij ook nog repetitieruimtes waar bands vanuit heel Nederland komen repeteren. Bron: website Poparchief Groningen.
ADRIAN FARMER komt uit Wadhurst, East Sussex, Engeland. Hij begint met gitaar spelen als hij 7 jaar is en speelt een jaar later zijn eerste concert. Op zijn veertiende begint hij met de 5-string banjo en daarna dobro, mandoline en contrabas. Een jaar later speelt hij al in een bluegrass trio, met twee muzikanten uit de zestiger en zeventiger jaren band Orange Blossom Sound. In 1983 begint hij muziekinstrumenten te bouwen. Hij heeft instrumenten gemaakt voor bekende muzikanten als John Paul Jones (bassist Led Zeppelin), Ilse de Lange, Cor Mutsers en de Stroatklinkers. Hij komt voor het eerst naar Nederland in januari 1988, waar hij speelt in Spruce Pine. Daarna volgt Grassgrow met onder andere Bob Heidema en Harry Jansen. En in 1991 begint Adrian met de Stroatklinkers. In 1995 keert hij terug naar Engeland en speelt daar met vele Engelse en Amerikaanse artiesten. Hij maakt twee tournees door het oosten van Amerika, alwaar hij ook een CD opneemt. Begin januari 2007 keert hij terug in Nederland bij zijn vrouw en twee kinderen, en neemt hij zijn plek weer in bij de Stroatklinkers. Bron: website Poparchief Groningen.

Ondanks het feit dat Adrian Farmer iets verkouden was maakten de beide mannen er een mooie avond van. Bob Heidema is degene die de aankondigingen doet en hij is degene die ervoor verantwoordelijk is dat er af en toe wat wonderlijke wendingen in het programma van de avond zaten. Songs uit het repertoire van de Stroatklinkers, maar ook liedjes van Johnny Cash – de verkoudheid van Adrian zorgde ervoor dat de Johnny Cash songs van Adrian wel erg dicht bij de stem van Cash zelf zaten. Een van de songs van Adrian die me al een paar dagen blijft achtervolgen is ‘Ghost chickens in the sky’, volgens mij heb ik de song wel eens eerder gehoord van Leroy Troy Boswell (die indertijd samen met The Bailes Brothers ook op verschillende plekken in ons land heeft opgetreden). Samen met circa 150 aanwezigen zongen we steeds het refrein. Prachtig!

A chicken farmer went out one dark and dreary day,
He stopped to sit beside the coup to break along his way,
When all at once a rotten egg hit him in the eye,
It was a sight he dreaded… Ghost Chickens in the sky.

Yipppie aye-ooh, Yippie aye-eee
Ghost chickens in the sky

The farmer had raised chickens since he was twenty-four.
Been workin’ for the Colonel some thirty years or more
Raisin’ all these chickens then sending them to fry
Now they want revenge… Those chickens in the sky.

Yipppie aye-ooh, Yippie aye-eee
Ghost chickens in the sky

Their beaks were black and shiny, their eyes a burnin’ red,
They had no meat or feathers; these chickens all were dead.
They picked the farmer up and he died by the claw.
They cooked him extra crispy… And ate him with coleslaw.

Yipppie aye-ooh, Yippie aye-eee
Ghost chickens in the sky

Sowieso hebben we deze avond veel meegezongen. Ik kan dat wel waarderen. Waar ik bovenal van onder de indruk was, waren de songs en de gedichten van Ede Staal. Vroeger was ik van mening dat de muziek van Ede beslist geen country was, LP’s van de man aan mijn verzameling toevoegen, dat kon dus niet. Nu – jaren later – heb ik een andere mening. Ik vind het prachtig. En ja, de beide mannen kunnen goed zingen. Daar is niets mis mee. Maar op het moment dat Bob Heidema z’n gitaar (gebouwd door Adrian Farmer trouwens) met de snaren naar beneden op z’n knieën legt en een tekst van Ede Staal voordraagt. Ja… Dan heb ik het kippenvel op m’n armen staan (en ook op m’n rug trouwens). Wat vond ik dat mooi!

Lang verhaal kort; het was een mooie avond. En in de pauze werden we ook goed verzorgd (op het kleine pleintje tussen kerk en pastorie). Er was glühwein, er waren bubbels met alcohol (en ook zonder trouwens) en bovendien waren er nieuwjaarsrolletjes. En dat allemaal zonder entree te betalen… Tijdens de aankondiging werd er al even aandacht aan besteed… ‘Jullie hoeven geen entree te betalen’ werd er gezegd, ‘maar misschien kunnen we het nog even over uittree hebben…’. Helemaal tevreden ben ik aan het einde van de avond weer terug naar Groningen gereden.

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.