Deel 1: 1939-1941 – verscheen in 2020; 512 pagina’s
Deel 2: 1942-1943 – verscheen in 2021; 592 pagina’s
Deel 3: 1944-1945 – verscheen in 2022; 750 pagina’s

Een paar jaar geleden verschenen meerdere boeken over Abt Emo van het voormalige klooster Bloemhof in Wittewierum. Samen met m’n zwager ging ik naar een lezing in de kelder bij toenmalige boekhandel Wristers in het centrum van de stad Groningen. Dick de Boer had ‘Emo’s reis’ geschreven en had een boeiend verhaal. Zowel m’n zwager als ik kochten het boek en lieten het signeren door de schrijver. Het verhaal van Abt Emo had me te pakken en toen ik in de gaten kreeg dat Ynskje Penning (schrijfster, historica en beeldhouwer uit Haren) ook een boek over Abt Emo had geschreven en bovendien een lezing zou geven bij boekhandel Riemer (bij in het centrum van de stad) was ik vastbesloten om daarbij aanwezig te zijn. Ik ging die avond naar huis met een aantal gesigneerde exemplaren van ‘Emo’s Labyrint’ en heb het uiteraard ook gelezen. Goed geschreven en spannend was het! Dat jaar hebben verschillende vrienden een gesigneerd exemplaar van ‘Emo’s labyrint’ als verjaardagscadeau gekregen…

Drie jaar geleden zag ik tijdens een bezoek aan Boekhandel Riemer een nieuw boek van Ynskje Penning liggen. Ik was die zaterdagmiddag samen met P en ze raadde me aan het boek maar mee te kopen. Het bleek het eerste deel te zijn van een serie van drie boeken over de periode 1939-1945 uit het leven van haar vader. Ik nam het boek mee naar huis en heb het in één ruk uitgelezen. Een jaar later kocht ik het tweede deel en las het zelfs in één dag uit met een flinke hoofdpijn als resultaat. Het probleem was duidelijk. Als je aan een dergelijk boeiend boek begint, dan lees je door totdat het uit is. Punt. Afgelopen zomer kocht ik het derde en laatste deel. Ik heb het qua lezen deze keer iets rustiger aan gedaan en las het boek in drie dagen uit.

Toen ze volwassen was, nam Ynskje Penning het op zich op zoek te gaan naar de oorlog achter de verhalen van haar vader. Twaalf jaar lang wijdde ze zich aan het project dat uiteindelijk deze drie boeken op zou leveren. Die boeken zijn niet alleen een monument voor haar vader en zijn zes kameraden. Het is ook een boeiende en nauwgezette historische beschrijving van het verloop van de Tweede Wereldoorlog. De boeken bevatten de gebruikelijke zwarte tekst (het verhaal van haar vader en zijn kameraden) en blauwe tekst (de historische beschrijving van het verloop van de oorlog).

Portret van Frans van Staalduinen, Ynskje’s vader.

Ik heb niet bijzonder veel boeken over de Tweede Wereldoorlog gelezen en ben deze boeken eerlijk gezegd gaan lezen omdat ik Ynskje Penning jaren terug een paar keer heb ontmoet en vind dat ze een fijne manier van schrijven heeft. Eerder las ik van haar: ‘Stormvloed’ en ‘Emo’s labyrint’.

Ik ben diep onder de indruk van datgene wat Frans van Staalduinen en zijn kameraden hebben gedaan en doorstaan voor onze vrijheid; hoe ze dat veelal met hun leven moesten bekopen en hoe ze – indien ze alle gevaren hadden overleefd – voor hun leven waren getekend. Ik was diep onder de indruk van de nuchtere toon van schrijven, door de grote nauwkeurigheid van de historische kaders. Ik was bij het laatste paar hoofdstukken van deel drie in tranen. Waardoor precies moet u zelf maar ontdekken. Is dit boek een roman? Is het een biografie? Is het een geschiedenisboek? Ik denk alle drie. Ik vind het prachtig om te lezen hoe Ynskje Penning haar vader op een volstrekt begrijpelijke manier schetst en een gezicht geeft. Hoe ze beschrijft welk een impact de oorlog op deze zeven mariniers gehad heeft, hoe ze nooit meer hetzelfde werden als ze voorheen waren…

Aan het einde van deel drie schrijft Ynskje Penning dat een Opus Magnum is voltooid. Ik heb opgezocht wat een ‘Opus Magnum’ is. Het is het belangrijkste werk van een schrijver of componist. Ik ben het daar van harte mee eens! Het was een enorme prestatie om deze drie boeken te schrijven. Dit historische drieluik geeft aan hoe Ynskje Penning steeds naar haar vader gekeken heeft en hoe ze vond dat hij deze inspanning van zijn dochter verdiende. Nogmaals; ik was enorm onder de indruk! Ga dit lezen!

De foto bovenaan deze post is uit Haren | De Krant van 11 oktober 2022 en gebruikt van de aankondiging van het derde en laatste deel van deze trilogie. De foto van deze drie boeken vond ik op het Internet. Het beeld van haar vader komt van Ynskje Pennings’s website (tabblad ‘voor de pers’).
Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.