De 4e keer dat Kees Jansen en ik samen met onze fietsen op vakantie gingen was tegelijk de eerste keer dat we in Engeland gingen fietsen. Daar was het allemaal om begonnen. Er waren een paar dingen die we van te voren hadden bedacht. Ik had een paar mooie T-shirts gevonden met daarop een paar grote fietstandwielen en de tekst Cy·col·o·gy is the science of propelling oneself through the enviroment to enhance well-being. Oftewel een woordgrapje met de duidelijke boodschap dat het fietsen goed is voor je welbevinden. Nu, 24 jaar verder, ben ik trouwens nog steeds overtuigd van dat standpunt en nog steeds ga ik graag een rondje fietsen…

Kees had een ligfiets van Flevobike, ik had mezelf een Koga Myata Randoneur aangeschaft. Deze combinatie van fietsen zorgde voor bekijks, het zorgde er ook voor dat – als we achter elkaar aan moesten rijden – Kees voorop fietste. Ik kon aanzienlijk makkelijker over hem heen kijken dan dat hij vanuit zijn liggende positie over mij heen kon kijken. Mijn achterwerk zat dan behoorlijk in de weg… Tijdens deze reis ben ik beroofd van de inhoud van mijn heuptasje (op de camping in Whatstandwell, in de buurt van Matlock). We hebben toen besloten toch de verdere vakantie af te maken; iets waar ik nog steeds trots op ben. Het was immers een behoorlijke tegenslag…

Op de een of andere manier verdwenen de afzonderlijke files van het reisverslag op mijn laptop in een mapje waar ik nooit meer naar heb gekeken nadat we weer thuis waren. Kees was altijd degene die reisverslagen schreef. Hij tikt vele malen sneller dan ik ooit heb gekund. Ik was meer de ‘vakantie-archivaris’ die de hele dag bezig was allerlei rommeltjes te verzamelen voor datzelfde reisverslag. De map met rommeltjes verdween naar Kees z’n huis en verdween vervolgens in een van de boekenkasten in huize Jansen. Onlangs vond ik (op het werk nota bene) een kopie van de verslagen van de afzonderlijke dagen van deze vakantie. Getikt in Wordperfect 4.2 (da’s lang geleden). Ik heb ze naar huis gemaild en toen pas bleek dat ik thuis dezelfde files nog had. Toen Kees en ik elkaar onlangs troffen bij het optreden van Joan Baez in Amsterdam kreeg ik de map (waarvan Kees geen idee had waar het over ging volgens mij). Het bleken de foto’s en andere rommeltjes te zijn van onze ‘verloren fietstocht’ te zijn. Ik ben een paar weken geleden begonnen er een leesbaar verhaal van te maken; hier is het resultaat…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.