Vroeger, toen ik een klein ventje was van bracht mijn vader regelmatig zijn bloemen van de kwekerij in Zandeweer naar de veiling in Groningen (op de plek waar tegenwoordig de Tuinland zit). Af en toe mocht ik ’s ochtends in alle vroegte mee naar de bloemenveiling. De rit van de kwekerij naar de veiling bracht ons altijd via Onderdendam naar Groningen. Ik vond Onderdendam toen al een prachtig en statig dorp. Dat is het tegenwoordig nog steeds. Het is een dorpje met meer allure dan het aantal inwoners doet vermoeden. Af en toe voert een van m’n fietstochten me door het dorp. Onlangs kreeg P een leuke aanbieding om in restaurant ‘De Molenaar’ in datzelfde Onderdendam te gaan dineren. Het overleg tussen ons tweeën duurde niet lang. We waren het in no time over eens dat het een leuke avond op zou leveren. We gingen dus in op het aanbod van een verrassingsmenu van 6 gangen in een restaurant waar we nog niet eerder waren geweest. Spannend! En ik ging weer een keertje terug naar Onderdendam.
Restaurant ‘De Molenaar’ bevindt zich in de molen ‘Hunsingo’ midden in het dorp (niet te missen dus). In 2005 en 2008 is de molen gerestaureerd en teruggebracht in werkende conditie. Onderin de molen is sinds 2016 het restaurant te vinden, op de eerste en tweede verdieping bevinden zich twee appartementen zodat er ook een leuk arrangement geboekt kan worden. Er is beneden plaats voor 28 gasten (niet al te groot dus). P en ik houden van dit soort locaties, omdat het er lekker rustig is waardoor je samen een goed gesprek kunt voeren. Bovendien zitten de stoelen heerlijk en is er voldoende ruimte om een beetje te kunnen bewegen. We werden welkom geheten door de jonge man die op één na alle gangen serveerde en mochten zelf een plekje kiezen. De eerste amuse en een drankje waren snel geregeld. Vervolgens kwam Martin Kooijker, de chef-kok, zelf aan tafel. Hij stelde zich voor, maakte een klein praatje om het ijs te breken en vroeg of er iets was waar hij qua eten rekening mee moest houden. Behalve P’s overgevoeligheid voor chocolade en cacao waren er verder geen bijzonderheden. ‘Dan gaan we maar beginnen. We maken er een leuke avond van!’ was het antwoord van Martin Kooijker.
Drie verschillende amuses werden gevolgd door een maaltijd van 6 gangen. De porties waren niet al te groot (precies goed dus) en alle gerechten waren als kleine schilderijtjes opgemaakt waarbij het bord als lijst voor het schilderijtje fungeerde. Soms was het jammer om te beginnen met eten omdat het bord zo mooi opgemaakt was. Mooie aardse smaken horen een beetje bij het najaar. Het zijn de smaken waar P en ik van houden. Martin Kooijker blijkbaar ook, want we hebben genoten van al datgene wat voorbijkwam!
De foto’s hier onder geven een indruk van de verschillende gerechten die we gegeten hebben. P heeft één gerecht vergeten te fotograferen, die mist dus. Verder was het een verrassingsmenu, dus ik verklap niet wat we precies gegeten hebben, maar het was wel héél lekker!
Na het dessert had P meer dan voldoende gegeten. Een goede kop koffie was voor haar een heerlijke afsluiting van een perfecte avond. Voor mij kwam er nog een klein kaasplankje en een glaasje Lagavullin bij. Een mooie kleine reeks kaasjes die eindigde met een stukje Bleu Regalis (blauwschimmelkaasjes combineren goed met rokerige whisky’s). Het was inderdaad een perfecte avond. Wat ons werkelijk verraste was dat Martin Kooijker bij elke tafel één gang zelf kwam uitserveren en toelichten. We vonden het fijn dat hij zo tegen het einde van de maaltijd polshoogte kwam nemen of een en ander aan de verwachtingen had voldaan. Ons antwoord was: ‘Ruimschoots!’.
Facebook reacties