Rondje Ulrum – Lauwersoog (31,5 km)

Het is de lucht achter Oethoez’n,
Het is het torentje van Spiek,
Het is de weg van Lains noar klooster,
En deur Westpolder langs de diek…
(Ede Staal)

Als je via Airbnb een huis huurt dien je het huis op de dag van vertrek om 10:00 uur te verlaten. In ons geval van het huis in Heerenveen was dat niet anders natuurlijk. P had een plan bedacht. We hadden immers de fietsen achterop de auto staan? Waarom niet ergens heen gereden en van daaruit nog een rondje fietsen? Als we rechtstreeks weer naar Groningen zouden rijden zouden we thuis al voor 11:00 uur aan de koffie zitten. Op deze manier zouden we het vakantiegevoel nog iets kunnen rekken. Waarheen? Dat was de vraag… Een paar weken terug had een van mijn beide zussen samen met haar man het arbeidershuisje Waddenhörn gehuurd aan de dijk bij Vierhuizen. Beiden waren zeer te spreken over zowel het huisje als de omgeving. Zou het niet wat zijn om die hoek van de provincie eens te verkennen? We zouden dan onze auto in Ulrum kunnen parkeren, naar Lauwersoog fietsen, daar een visje eten en vervolgens weer terug naar de auto fietsen. Voor we het goed en wel in de gaten hadden was er ineens een plan.

Rond de lunch arriveerden we in Ulrum. Een parkeerplek werd gevonden in de buurt van het oude Stationsgebouw (tegenwoordig een museum). Na een klein beetje speuren hadden we een route door de Westpolder naar Vierhuizen gevonden en vervolgens wilden we via de zeedijk richting Lauwersoog fietsen. Het huisje Waddenhörn reden we voorbij en iets verderop zagen we een afslag richting zeedijk. Via een coupure in de slaperdijk fietsten we naar de zeedijk. Op de plek waar wij naar de wakerdijk (de dijk die het dichtst bij de zee ligt) fietsten was men suikerbieten aan het verladen. Enorme vrachtwagens reden weg, afgeladen vol met suikerbieten. Ik heb me laten vertellen dat één volgeladen vrachtwagen ongeveer 50.000 kg weegt. Op gepaste afstand spraken we met iemand die fietsend terugkwam van Lauwersoog. Van haar kregen we de tip om op de dijk te blijven fietsen. We zouden dan de Waddenzee kunnen zien. Aan de binnenzijde van de dijk was ook een weg, maar als we daar zouden fietsen was er geen Waddenzee te zien natuurlijk.

Terwijl we langs de dijk fietsten moesten we verschillende veeroosters en klaphekjes passeren, maar dat was geen probleem. Ondertussen konden we naar de Waddenzee kijken en zagen we hoe het langzamerhand eb werd. Talloze vogels deden zich aan allerlei beestjes te goed en ik heb zelfs een paar meeuwen gezien die een aardige manier gevonden hadden om krabbetjes te eten. Ze sloegen ze net zo lang tegen het wegdek totdat de schaal van het krabbetje stuk ging en ze bij de lekkere delen konden komen.

We namen uitgebreid de tijd en kwamen na een uurtje fietsen in Lauwersoog aan. Daar hebben we het schip Boschwad nog zien liggen. Dat is één van de twee schepen die gebruikt werd bij excursies van Staatsbosbeheer naar Rottumeroog (die gaan nu vanwege Corona niet door).Het andere schip is de Noordster. Die hebben we niet gezien. In de haven van Lauwersoog kochten we elk een bakje kibbeling (vanwege Corona ook op een aangepaste manier), voordat we rustig terug fietsten naar Ulrum. Nu pas werd het echt duidelijk dat het eb werd. Het water had zich een stuk verder teruggetrokken. Natuurlijk hebben we ook hiervan weer foto’s gemaakt. We zijn zeker weer een uur onderweg geweest voordat we weer in Ulrum terugkwamen, maar dat vonden we niet erg. We zijn zelfs langs de boerderij Torum gefietst. Dit is de boerderij waar Sicco Mansholt is geboren. Een paar jaar geleden heb ik een erg interessante biografie over deze Groninger Europoliticus gelezen. Eenmaal weer terug in Ulrum twijfelden we niet: we hadden genoten van een goed bestede middag…