Het was al weer een tijdje geleden dat ik via een ommetje van m’n werkplek op de Zernike Campus in Groningen naar huis fietste. Er zijn een aantal (onder andere medische) redenen waarom het zo’n tijd geleden was. Ik heb helaas al een aantal last van een versleten linkerknie en op winderige dagen (en die hebben we de afgelopen periode vaker dan gebruikelijk) heb ik duidelijk meer moeite met grotere afstanden dan een aantal jaren geleden. De chirurg die me – als de tijd voor een operatie aangebroken is – van een knieprothese gaat voorzien vertelde me onlangs dat ik het beste nog een tijdje zou kunnen wachten. Met een elastische brace en de nodige voorzichtigheid zou ik nog wel een tijdje vooruit kunnen…
Dat neemt niet weg dat het heel erg leuk is om af en toe ene rondje door ‘het veld’ te fietsen. Gisteren bedacht ik dat het weliswaar ene winderige dag was, maar dat het waarschijnlijk wel wat mee zou vallen. Hoewel het een zonnige middag was leek er wat regen in de lucht te zitten, wat zorgde voor mooie wolken. De keuze om wat eerder weg te gaan en via een klein ommetje naar huis te fietsen was dan ook snel gemaakt… Regelmatig stopte ik om een foto te maken. Toen ik na ruim een uur fietsen weer thuis was en de gemaakte foto’s bekeek moest ik denken aan de radiopraatjes van Foppe Inne Brouwer (bioloog) die zijn programma altijd afsloot met de woorden ‘al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit’. Mijn vader luisterde vaak naar de radiopraatjes van deze Groninger bioloog en dientengevolge luisterde ik als klein kind vaak mee…
Facebook reacties