Kort na de 2e Wereldoorlog had de toenmalige overheid bedacht dat het een goed idee zou zijn om een groot gedeelte van de Waddenzee in te polderen; er zou daardoor veel extra landbouwgrond ter beschikking komen voor de zich uitbreidende bevolking. Mijn vader was in die tijd circa 20 jaar oud; het was nog voordat hij mijn moeder leerde kennen… Opa en oma Vogel woonden toen al in Zandeweer en hadden aan de Molenhorn 24 een kwekerijtje. Hoe mijn vader bij Rijkswaterstaat is terecht gekomen zullen we nooit weten vrees is, maar aan het begin van de vijftiger jaren van de vorige eeuw is pa Vogel zeer actief betrokken bij de voorbereiding van de inpolderingsplannen. Uiteindelijk komt het natuurlijk niet tot de inpoldering, maar dat wist men toen nog niet natuurlijk. Vanuit een barak op Rottumerplaat werden allerlei metingen gedaan, werd de vorming van stuifzandduinen gestimuleerd en talloze andere werkzaamheden uitgevoerd.

Een paar jaar later werd opa Vogel ernstig ziek en overleed uiteindelijk in 1953 (ook dat was nog voordat mijn vader en moeder elkaar leerden kennen). Mijn vader nam de kwekerij over en vestigde zich daar met zijn vrouw nadat hij en mijn moeder trouwden in 1957. De kwekerij eiste veel aandacht op en het was hard werken om het hoofd boven water te houden; alhoewel de eerst jaren erg succesvol waren. Pa sprak niet zo veel meer over de tijd op Rottumerplaat… Ik was al volwassen toen ik in de gaten kreeg dat hij überhaupt iets anders gedaan had dan de kwekerij…

Een paar jaar voor zijn overlijden schafte pa nog een computer aan. Hij kreeg in de gaten dat je met Streetview allerlei plekken kon bekijken. M’n zus vertelde wel eens dat ze hem naar de Waddenzee zag kijken en specifiek naar Rottumerplaat en Rottumeroog… Ik was onderhand begonnen met het inscannen van ouden familiefoto’s. Toen ik daar een boek van wilde laten maken liet ik de eerste paar pagina’s zien aan m’n vader (toevallig waren het pagina’s die over pa’s periode op de Waddenzee gingen). Z’n ogen lichtten op en er kwamen wat verhalen los… Ik moest vooral maar doorgaan met het fotoboek; hij dacht dat het wel mooi zou worden…

Ondertussen ben ik zelf twee keer op excursie geweest naar Rottumeroog, eigenlijk om te zien wat pa toen zag. En die oude foto’s? Die vind ik nog steeds prachtig!

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.