Buiten rond ons huis…

Naast de schuur en achter ons huis hadden mijn ouders een ‘bleekveldje’ aangelegd, met aan de rand een paar palen voor waslijnen. Rondom het grasveldje stonden wat bloeiende struiken, maar ik weet ook nog van kruisbessen- en frambozenstruiken. Ik had mijn eigen ‘toentje’ vlakbij het ‘bleekveld’. Het was een mooi beschut hoekje. Aan één van de korte zijden begrensd door de achterkant van het huis, aan één van de lange kanten afgegrensd door de schuur (met daarin het nachthok voor de kippen, de buitenren voor de kippen zat achter de schuur).

Tot m’n 11^e woonden we op de kwekerij in Zandeweer. Toen ik 4 was werd er een zusje geboren (en later toen ik bijna 12 was en we in Zwolle woonden nog eens). We hadden altijd een poes (die dan ook altijd gewoon ‘Poes’ heette), we hadden kippen, en we hadden konijnen. Ik was altijd beste maatjes met de dieren die we hadden. Er zijn nog foto’s van Harry die de poes kopjes geeft – of was het andersom? Een andere geweldige foto (volgens mij) is een foto waarop ik de kippen aan het voeren ben. Toen ik als klein jochie op de kleuterschool gefotografeerd werd door de schoolfotograaf voelde ik me compleet op m’n gemak met de zwarte labrador van de fotograaf. Als het enigszins mogelijk was, was ik buiten te vinden; voor een klein jochie zoals ik was er op de kwekerij altijd wel iets leuks te doen…

Wekelijks kwam mijn opa Ploegman vanuit Uithuizermeeden langs gefietst. Soms – als opa weer eens geweest was – aten we naderhand kip… Het duurde een tijdje voor ik in de gaten kreeg dat er dan één kip minder ins ons kippenhok zat. Die conclusie zorgde er voor dat ik jaren achtereen geen kip wilde eten. Nu, bijna 50 jaar later, ben ik pas teruggekomen op dat besluit uit mijn kinderjaren. Héél af en toe was opa Ploegman ook bij ons in de tuin te vinden. Ik ben nog steeds blij met de twee foto’s waarop ik samen met opa ‘Mei’ (Uithuizermeeden; dat spreek je op z’n Gronings uit als een langgerekte ‘Mei’) aan het boontjes plukken ben… Opa Ploegman bleef heen en weer fietsen naar Zandeweer tot ver voorbij z’n 80^e verjaardag; totdat hij een keer in de sloot terecht was gekomen vanwege een overstekende kat of iets dergelijks vond oma het goed dat hij bleef fietsen…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.