Het was in september 1978 – ik was toen een paar maanden daarvoor 20 jaar oud geworden – dat ik mijn militaire diensttijd begon op de Frederik Hendrik Kazerne in Venlo (de rijopleiding). ’s Lands overheid had bedacht dat het goed was om mij een degelijke rijopleiding te geven. Het uitvoerkoren voertuig was er eentje van Nederlands fabricaat, een DAF YA-126 (een één-tons truck voor de kenners). Het was drie weken later dat ik terug begon te schelden tegen de sergeant die m’n rijinstructeur was en wiens geduld op begon te raken bij mijn onvermogen (onwil?) om te schakelen met tussengas in de truck. Ik werd heengezonden en moest mijn opwachting maken op de Isabella Kazerne in ’s Hertogenbosch. Daar volgde ik ook drie weken een soort van algemene militaire opleiding. Veel sport – dat weet ik nog – maar ook het gooien met een handgranaat; schieten natuurlijk en netjes in het gelid op appél staan. Is was niet zo’n enorme fan van al die dingen die ik persé moest doen, maar ik probeerde er het beste van te maken.

Op bivak. Samen met de lotgenoten ontbijten in het bos…

Ik ben in ’s Hertogenbosch op bivak geweest – helemaal in stijl zeg maar. Alhoewel ik er wel voor gezorgd heb dat ik afwijkend op de foto kwam. Ik had namelijk een boek mee (de biografie van Humphry Carpenter over J.R.R. Tolkien). Met dat boek op schoot ben ik dan ook vereeuwigd… Na (ook weer) drie weken in ’s Hertogenbosch was het tijd voor wéér een nieuwe kazerne; nu naar de Elias Beeckman Kazerne in Ede-Wageningen voor de telefonisten-opleiding. Ik weet niet precies hoe lang die opleiding duurde, maar het was ook een kwestie van weken voordat die weer voorbij was… Uiteindelijk kwam ik terecht in de Johannes Post Kazerne in Havelterberg. Daar sliepen de telefonisten die in ploegendienst op de Amerikaanse basis in Darp werkten. Dat was mijn uiteindelijke plek. Een luizenleven was het… Eigen chauffeur van dienst; vervoer van en naar de werkplek, wat wilde je nog meer. Toch was het fijn dat na 14 maanden lichting 78/5 af kon zwaaien en nummer 580613656 weer terug kon naar z’n dagelijkse leven dat ie gewend was…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.