Een klein hoekje van het Foxholster Meer is nog zichtbaar op deze foto…
Fred Middel in de ‘nadenk houding’…

In 1982 hadden we een winter met sneeuw, zo blijkt uit deze foto’s. Ik had blijkbaar mijn camera een keer mee naar het werk genomen om een aantal overzichtsfoto’s te maken (terwijl dat door het bedrijf niet op prijs werd/wordt gesteld). Om de foto’s te maken was ik op één van de hoogste gebouwen van de fabriek gegaan om van daar foto’s te maken. Ik was daar op 1 juni 1980 als laborant in dienst gekomen van de kwaliteitsdienst van AVEBE-Foxhol (in Foxhol, naast Hoogezand-Sappemeer). Tijdens de campagne (de periode augustus – februari) werkte ik op een laboratorium in de fabriek; want dat was namelijk de periode dat de aardappelen verwerkt werden. De fabriek in Foxhol was in staat om per uur 180 ton aardappelen door de fabriek te jaren. Grootschalig dus. In de intercampagne (de periode februari – augustus) werkte in op een ander laboratorium van de kwaliteitsdienst. De kleurenfoto’s van het laboratorium in deze serie, was het laboratorium boven in gebouw 30, een gebouw dat vlakbij het Winschoterdiep stond. De zwart-wit foto’s zijn gemaakt in het Resina laboratorium, onderin hetzelfde gebouw. Héél vroeger werd in Foxhol één van de twee componenten om PUR-schuim te maken gefabriceerd (en op het lab gekeurd natuurlijk).

In die beginjaren werd er op het Resina-lab dagelijks een pan soep gemaakt als lunch en tijdens de lunch gingen de mannen vrijwel altijd klaverjassen (een spel dat ik nog steeds niet machtig ben) Vaste ingrediënten waren een worst en gesnipperde ui. Het maakte niet zo gek veel uit welke soep Mario maakte (hij maakte altijd de soep), maar dit waren de vaste ingrediënten. De worst werd dagelijks vers gekocht bij de slager om de hoek van de ingang naar het bedrijf. Om te bepalen wie de worst en uien moest halen gingen we dagelijks, net voor de lunch, bamzaaien; de verliezer werd dan acuut voor de ‘dagelijkse boodschappen’ naar de slager gestuurd. De dagelijkse pan soep bleef een traditie totdat op een slechte dag de slagerij afbrandde, gelukkig zonder persoonlijk letsel. Later kwam er op de plek van de voormalige slagerij een pallethandel. Die verdiende volgens mij ook aan de aanwezigheid van AVEBE, maar de jongens van het laboratorium kochten daar geen worsten meer natuurlijk…

bamzaaien (< Jidd. baam zajen, bij de staart), café-gokspelletje: loten wie een rondje of de rekening moet betalen door te raden hoeveel voorwerpen (lucifers, munten) alle deelnemers gezamenlijk in hun gesloten vuist hebben of door uit een aantal afgebroken lucifers de langste of de kortste te trekken.

We waren met z’n vieren: Fred Middel (de teamleider), Mario van der Laan, Tom Peijnenburg en ik. Op de een of andere manier was ik vaak de verliezer (waarschijnlijk vanwege de jarenlange ervaring van de andere drie mannen). Tom en Mario zijn allebei inmiddels al heel wat jaren met pensioen. Fred overleed veel te jong (op z’n 37e al dacht ik). Ik studeerde in die tijd naast mijn werk nog voor m’n analistendiploma. Fred zat me altijd achter de vodden en heeft me uiteindelijk geweldig geholpen met wiskunde. Hij had een geweldige deal bedacht, want hij was net verhuisd. Ik hielp hem op de zaterdagochtenden met z’n tuin, en ’s middags gingen we wiskunde oefenen. Wat dat betreft bewaar ik goede herinneringen aan die periode, ondanks het feit dat ik naar verhouding wel erg veel worsten heb moeten halen (en betalen)…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.