Op 28 januari 2018 publiceerde ik een blogje waarin ik foto’s toonde van mijn vader terwijl hij aan het werk was op Rottumerplaat in zijn hoedanigheid als medewerker van Rijkswaterstaat. Dezelfde foto’s heb ik thuis ook gebruikt om een Albelli-fotoboekje over een excursie naar Rottumeroog iets meer historische context te geven. Eerder had ik een aantal van deze foto’s al in een ander Albelli-fotoboek met oude familiefoto’s gebruikt. Al eerder had ik, tijdens een lezing in de Groninger Archieven gesproken met Wiepke Toxopeus, de dochter van de laatste voogd van Rottumeroog. Ik liet haar een aantal pagina’s zien uit het boek met oude familiefoto’s; natuurlijk de foto’s met betrekking tot Rottumerplaat. Van het een kwam het ander. Ik kreeg het verzoek van Albert Buursma om de foto’s ter beschikking te stellen aan de Stichting Verdronken Geschiedenis. Zij waren op dat moment bezig verhalen te verzamelen over het Eems- en Dollard gebied, wellicht zouden mijn foto’s daarin gebruikt kunnen gaan worden.

Ik moest toen gaan nadenken hoe mijn vader het gevonden zou hebben dat foto’s van hem voor dit soort dingen gebruikt zouden gaan worden. Omdat mijn vader overleed in 2013 kon ik het hem niet meer vragen. Ik heb na wat wikken en wegen besloten dat ik de foto’s digitaal ter beschikking zou stellen omdat het een periode in het leven van mijn vader was waar hij met plezier aan terugdacht. Als de foto’s gebruikt zouden worden als illustratie bij dergelijke verhalen, dan zouden ze dus dienen als een verlengstuk van datgene wat mijn vader een mooie periode vond. Dat leek me wel een goed argument toe. Ik mailde de foto’s naar de Stichting Verdronken Geschiedenis en vergat vervolgens in de gaten te houden wat er mee zou gaan gebeuren.

Regelmatig struin ik rond op de website van De verhalen van Groningen. Gisteren deed ik dat ook en plots kreeg ik de ingeving om een te gaan zoeken op de zoekterm ‘Rottumerplaat’. Groot was mijn verwondering dat ik oude familiefoto’s uit mijn vaders jonge jaren tegenkwam; keurig netjes met bronvermelding. De foto’s dienen als illustratie bij een verhaal dat zich afspeelt rond 1975 en later, maar mijn trots was er niet minder om. Toen ik verifieerde of dezelfde foto’s ook op de website van Stichting Verdronken Geschiedenis voorkwamen was mijn verrassing nog groter, daar kon ik bij [verhalen Eems-Dollard] onder nummer 12 onderstaand documentje downloaden… Onlangs publiceerde dezelfde Stichting een boek met een bundeling van de verhalen met betrekking tot de Eems- Dollard-regio, het zal u niet verwonderen dat ik van plan dat boek aan te gaan schaffen…

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.