De afgelopen week viel de jongste editie van ‘De Kaap’ bij ons thuis op de deurmat. ‘De Kaap’ verschijnt vier keer per jaar en is het tijdschrift van de SVRR; de Stichting Vrienden Rottumeroog en Rottumerplaat. Toen ik 2015 voor de 2e keer via een excursie van Staatsbosbeheer naar Rottumeroog kon heb ik me maar als ‘vriend’ aangemeld. Nooit heb ik daar spijt van gehad trouwens. Mijn interesse in deze drie onbewoonde waddeneilanden (Zuiderduintjes is het derde eiland) is ontstaan door mijn vader. Het is dus allemaal zijn schuld. Vroeger, toen ik nog een klein ventje was, werden bij ons thuis de foto’s bewaard in een blauwe plastic map van de FBTO. We hadden veel meer foto’s dan de map aankon, dus met wat postbode elastieken werd de zaak bijeen gehouden. In deze map zaten ook verschillende foto’s van de periode dat mijn vader bij Rijkswaterstaat had gewerkt (begin vijftiger jaren van de vorige eeuw). Als hij er eens over vertelde (dat gebeurde zelden) kon ik aan zijn stem horen dat hij het aardig naar z’n zin gehad heeft in die periode.
Vanochtend zag ik op Facebook dat het deze maand precies vijftig jaar geleden is dat Godfried Bomans en Jan Wolkers, allebei schrijver van beroep, voor een radioprogramma op Hilversum 2 elk een week in hun eentje op Rottumerplaat bivakkeerden. De VARA had hen gevraagd en voor deze twee totaal verschillende persoonlijkheden gekozen omdat ze allebei vanuit hun beroep als schrijvers goed zouden kunnen verwoorden hoe ze een week eenzaamheid op een onbewoond eiland zouden ervaren. Het nieuwe radio-talent Willem Ruis had dagelijks vanuit de Breedenborg bij Warffum live op de radio contact met de beide mannen. Het zal u niet verbazen dat beide mannen totaal verschillend reageerden op een week van eenzaamheid. Jaren geleden heb ik eens een luisterboek aangeschaft met 6 CD’s waarin de radioprogramma’s met Godfried Bomans en Jan Wolkers op Rottumerplaat zijn gebundeld. Geweldig mooi om (nog) een keer naar te luisteren, ik kan het echt aanraden!
Over de loop der jaren heb ik verschillende keren over deze periode in het leven van mijn vader geschreven. die posts kunt u hier, hier, hier en hier nalezen. Op zich heb ik dan toch voldoende over de Rottums geschreven zou je denken? Toch ben ik vandaag maar weer gaan schrijven. Waarom? Nou, daar zijn een aantal redenen voor. Het is zo’n dag dat verschillende dingen op een mooie manier bij elkaar komen. Ik ben natuurlijk zelf ondertussen een paar keer op Rottumeroog geweest, en ik kan melden dat ik het een héél erg mooie plek vind. Mijn vader dacht er blijkbaar net zo over (hij sprak zelden over deze periode). En, last but not least, het is deze maand precies vijftig jaar geleden dat Godfried Bomans een week in z’n eentje doorbracht op Rottumerplaat en daarna afgelost werd door Jan Wolkers die er ook een week verbleef. Dit laatste gegeven was voor het Dagblad van het Noorden zo’n mooi gegeven dat er drie podcasts gemaakt zijn van circa 15 minuten elk die terugblikken op de avonturen van Bomans en Wolkers.
Achtereenvolgens kunt u hier het eerste, tweede en derde (laatste) van deze podcast beluisteren. Mij bracht het in gedachten weer terug naar de foto’s die ik ken vanuit mijn kinderjaren en naar de twee keer dat ik zelf op Rottumeroog rond heb mogen lopen. Het is en blijft een stukje van ons land dat mij ‘dicht op het hart ligt’ zullen we maar zeggen.
Dat de onbewoonde eilanden Rottumeroog, Rottumerplaat en Zuiderduintjes erg mooie plekken in de provincie Groningen zijn wist ik al op basis van al het voorgaande. Op mij heeft Rottumeroog een paar keer al een onuitwisbare indruk achter gelaten. Het is dat ik de excursie naar Rottumeroog fysiek behoorlijk belastend vind… Maar anders zou ik veel vaker op deze plek te vinden zijn!
Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.
Facebook reacties