Al meerdere jaren heb ik in m’n archief een ansichtkaartje die m’n vader vanuit Rotterdam aan m’n moeder heeft geschreven. Aan de voorkant een mooie afbeelding van de SS Nieuw Amsterdam, destijds een van de meer prominente schepen van de HAL. Zou dit kaartje te maken hebben gehad met de reis van mijn opa en oma Ploegman naar Canada in de jaren vijftig van de vorige eeuw? Die vraag heb ik mezelf weleens gesteld. Een reactie die ik onlangs op een eerdere post kreeg zorgde er voor dat ik de beide scans van de ansichtkaart in kwestie opzocht. Het poststempel op de achterkant van de ansichtkaart gaf 1955 aan…
Ik las in de betreffende reactie dat de naam van opa en oma Ploegman op de passagierslijst van de HAL (de Holland Amerika Lijn) voorkomt en dat ze in november 1954 met de SS Maasdam terugreisden van New York naar Rotterdam nadat ze een langdurig bezoek aan hun oudste kind (Klaas Ploegman en zijn gezin) in Canada hadden gebracht. Het is dus logisch dat ze dus enige tijd eerder vertrokken waren richting Canada. Na wat verder speurwerk bleek dat ze ongeveer een half jaar eerder met de SS Rijndam waren vertrokken vanuit Rotterdam richting New York. Beide schepen waren behoorlijk nieuw op ’t moment dat opa en oma Ploegman op reis gingen. Een en ander was een duidelijk antwoord op mijn eerdere vraag over ’t ansichtkaartje van m’n vader aan m’n moeder; het kaartje had te maken met een compleet andere gebeurtenis. Welke dat was weten we niet…
Het was hiermee dus duidelijk geworden dat opa en oma Ploegman in 1954 bij hun oudste kind in Canada op bezoek waren geweest en in de maand november van dat jaar terug naar Nederland reisden. Ik weet niet beter dan dat oom Klaas en tante Griet in Winnipeg woonden, alhoewel ze in 1948 in Stratton, Ontario aankwamen. Dat was één van de conclusies naar aanleiding van de vorige post op deze site. Het dorp Stratton kreeg pas in 1949 elektriciteit… Ik las ergens: ‘Electricity came to Stratton in 1949 putting an end to oil and gas lamps’. Winnipeg ligt één staat en circa 300 kilometer verder naar het westen. Ik heb wel eens gehoord dat oom Klaas en tante Griet het tijdens de eerste jaren in Canada zwaar hebben gehad en dat ze erg moesten pionieren. Zouden ze daarom uiteindelijk in Winnipeg neergestreken zijn?
Ik neem aan dat opa en oma Ploegman destijds Winnipeg als eindbestemming hebben gehad (alhoewel ik het niet zeker weet). De heen- en terugreis naar Noord-Amerika ging per boot van Rotterdam naar New York en van New York weer terug naar Rotterdam. De duur van de reis was van een aantal factoren afhankelijk, maar gemiddeld duurde een dergelijke bootreis tussen één en twee weken. Vanaf Winnipeg naar New York (dat is circa 1700 kilometer) reizen met het openbaar vervoer is tegenwoordig een onderneming waar je 2½ dag mee onderweg bent. Hoe zou het 68 jaar geleden dan wel niet geweest zijn? Al met al hebben mijn opa en oma Ploegman zo aan het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw een enorme kluif gehad aan het bezoeken van hun zoon in Canada. De vertrokken op vrijdag 14 mei 1954 vanuit Rotterdam om vervolgend op dinsdag 23 november vanuit New York weer naar Rotterdam te reizen. Tussen deze beide data zit 6 maanden en 9 dagen. Ik denk dat we aan mogen nemen dat opa en oma Ploegman destijds bijna 7 maanden van huis geweest zijn… De kosten voor zowel de heen- als de terugreis waren $ 340,- voor zowel de heen- als de terugreis. Tegenwoordig kunnen we dat ongeveer gelijkstellen aan € 2800,-
Bij de kosten van de overtocht kwamen natuurlijk nog de kosten bij van de reis van Uithuizermeeden naar Rotterdam en van New York naar Winnipeg (nemen we gemakshalve maar even aan). Uiteraard gingen ze ook weer terug naar hun huis aan de Havenweg in Uithuizermeeden. Op welke manier je ook naar dit avontuur kijkt, het was een enorm grote, langdurige (en kostbare) onderneming! Wat een indrukwekkend avontuur! Het mooie van de passagierslijsten zoals die tegenwoordig online te vinden zijn is dat een dergelijk avontuur meer tot leven komt en daarmee ook een avontuur wordt dat meer indruk maakt…
Wat een interessant verhaal! Harry , heb je nog meer foto’s van je opa en oma Ploegman? heb nog verhalen over hun leven? en ben heel benieuwd of leven in die jaren… ik vond heel interessant dat elektriciteit kwam al in 1949, na 4 jaar achter tweede wereld oorlog. en hoe mensen woonden voor de elektriciteit? welke licht (behalve zonlicht) gebruikte mensen in jaren 1948? Heb je nog foto’s en verhalen en foto’s over leven tussen 1949 en 1995 of zo? Heel interessant. Alvast bedankt voor de informatie 😀 Mvg., Mariya
Hoi Mariya, wat grappig dat je naar mijn opa en oma Ploegman vraagt… Tja, waar zal ik beginnen? Opa werkte bij een boer en had zijn hele leven hard gewerkt. Toen ik een klein jongetje was, was opa eigenlijk al een oude man. Mijn herinnering aan hem is dat hij in zijn stoel zat met de voeten op een andere stoel. Op zijn schoot lag de poes te slapen… Een andere herinnering is dat mijn opa en oma een appelboom in de tuin hadden. De appeltjes werden geschild, in plakjes gesneden en bij de kachel gedroogd. Je had dan de hele winter gedroogde appeltjes die je in wat water kon leggen zodat ze weer sappiger werden. Je kon ook heerlijk koken met die gedroogde appeltjes…Kort na de tweede wereldoorlog emigreerde mijn oom Klaas met zijn vrouw naar Canada. Waarom heb ik nooit geweten, maar het was de tijd dat héél veel jonge mensen emigreerden vanuit Europa naar Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Opa en oma Ploegman zijn op bezoek geweest bij hun (oudste) zoon in Canada. Het verhaal is mij eigenlijk nooit verteld, maar ik heb daarover wel horen vertellen af en toe. Toen ik bedacht is ik het verhaal kon reconstrueren vanaf de passagierslijsten (die sinds kort online staan), was het mogelijk om er een verhaal van te maken. Maar het was wel een uitdaging! In het begin heeft mijn oom Klaas het erg arm gehad (ze hadden bijna niets). Ik denk dat hun verlichting bestond uit kaarsen en petroleumlampen, maar dat weet ik niet zeker. Veel later gin het beter met oom Klaas. Maar toen woonden ze al in de buurt van Winnipeg. Daar hebben wij ook een jaar gewoond (staan vier verhalen over op deze site). Ik weet nog wel dat opa en oma Ploegman erg verdrietig waren toen mijn vader en moeder bedacht hadden dat ze ook naar Canada wilden. Volgens mij was dat in 1971…