Tijdens het lezen van ‘Mad at the world’ de nieuwe biografie van William Souder over de schrijver John Steinbeck bekroop mij het gevoel dat mijn favoriete schrijver een wat minder prettige persoon voor zijn omgeving moet zijn geweest. Een en ander was voor mij wellicht ook af te leiden vanuit het gegeven dat de man drie keer getrouwd is geweest, waarvan twee huwelijken eindigden in een scheiding. Maanden geleden las ik een door Douglas Brown geschreven boek over Gwendolyn Conger, John Steinbeck’s tweede vrouw. Een paar maanden later las ik een boek van Susan Shillinglaw over Carol Henning, z’n eerste vrouw. Beide boeken legden een accent op het drankgebruik en het driftige karakter van de schrijver, die waarschijnlijk echt gelukkig was als hij achter z’n schrijftafel zat.
Zo af en toe struin ik het Internet af naar nieuwe Steinbeck-dingen en zo kreeg ik in de gaten dat John Steinbeck’s zoon een boek heeft geschreven over de relatie met zijn vader. John Steinbeck IV was de tweede zoon van John Steinbeck en Gwendolyn Conger en werd geboren 
in de tijd dat de carrière van z’n vader goed op gang was gekomen. Op allerlei sites zag ik dat er behoorlijk stevige prijzen gevraagd werden voor dit boek uit 2001. Ik had geen zin om een overdreven groot bedrag te betalen voor dit boek en liet een en ander rusten totdat ik voor minder dan $ 10,- een afgeschreven bibliotheek-exemplaar vond dat er vrij netjes uit bleek te zien. Het boek was voorzien van meerdere stempels die duidelijk maakten dat het een afgeschreven boek betrof, maar dat deerde mij niet…
Vanuit het boek komt het beeld naar voren dat John Steinbeck erg graag kinderen wilde, maar dat hij – toen ze er eenmaal waren – een groot gedeelte van de opvoeding en de genegenheid uitbesteedde aan Gwendolyn. Hij was immers een beroemd schrijver (geworden) en had al z’n tijd nodig om nieuwe boeken te uit te werken en te schrijven. John Steinbeck IV is daardoor opgegroeid in de schaduw van de beroemdheid van z’n vader – een vader die zich verder weinig met de kinderen bemoeide en daardoor op grote (emotionele) afstand van z’n kinderen stond. Een groot gedeelte van dit boek is geschreven door John Steinbeck IV. Hij probeerde niet zozeer af te rekenen met z’n vader, maar probeerde via het schrijfproces voornamelijk met zichzelf in het reine te komen. Voordat het boek voltooid was overleed John Steinbeck IV op 44-jarige leeftijd tijdens een operatie. Zijn vrouw Nancy Steinbeck-Harper heeft vervolgens het boek voltooid. Ik vond het boek niet gemakkelijk om te lezen, maar tegelijk erg indrukwekkend.
Beste Harry; zoas ik van die went ben weer een mooi verhoal. Moar beste Harry. Alle mensen binnen toch daip van binnen dikke naarpotten. Ik vin dat Steinbeck geliek had. As ik zo goud kon schrieven as Steinbeck en ik had weer zo’n zeurende vrouw om tou en zo’n jengelende handbinder as kind om mie tou. Den wui ik ook een scheldende zoeplappe. Want oeteindelijk binnen dei baide ex vrouwen en dei zoon beslist nait om kommen van de honger. Ach Harry, loaten we eerlijk wezen hou voak hebben wie de olluu de kop nait gek mokt en zai ons natuurlijk ook. Dus alle mensen binnen dikke naarnusten van binnen. En dei mensen dei zeggen dat ze dat nait binnen dei laigen en duurven nait eerlijk te wezen. Mit onze buddy Kees is alles prima verlopen. En ik kin weer lekker naaren mit muziek van ons duo op de achtergrond. En doe Harry as de bliksem weer aan het waark veur een volgend verhoal over dien prachtige belevenissen met het duo. Steinbeck mag bliede wezen dast van schrieven dien vak nait mokt hest. Want wie hadden den nooit van hom heurt. Den hadden de menshaid allenig moar raisbouken van Den Vogel kent…
Wonderlijk is het… Hoe meer ik lees over de drijfveren van John Steinbeck, hoe minder sympathiek hij wordt in mijn beleving. Toch lees ik nog altijd graag zijn boeken. Daar zit een soort van tegenstrijdigheid in, maar die had jij ook al opgepikt. Ik vind het gewoon leuk om af en toe een stukje in elkaar te knutselen over datgene wat (op dat moment) mijn interesse heeft. En maak je niet al te druk, stiekem werk ik ook al een beetje aan deel 10 van het verhaal waar jij eigenlijk geen geduld voor hebt… Vraagje… Je hebt tot dusverre op alle deeltjes gereageerd, behalve op deel 9. Mankeerde daar wat aan? Moet toch even een beetje oetsen af en toe…
Stom weg vergeten Harry. Mooiste stukje doarvan von ik het stukje en foto van dat jonkje mit zien hond. Wees nait baange ik geniet van het heule stuk. Moar soms springt er iets aanders den muziek net eem oet. De ellende van kinderen van beroemde mensen is dat ze geld verdainen aan de negativiteit van de olluu. Zoas ik al zee ten daipste binnen wie altmoal naarpotten van binnen. Olluu en kinder. Dat vin ik het eerlijkste psychologie gegeven vanoet de Biebel. Doar motten we het moar mit doun mit dei Zundige wereld!!