De ober van het Landgoedhotel Stakenberg had voor ons een route terug naar Ermelo uitgestippeld en liet ons op de kaart de verschillende fietsknooppunten zien. Hij vertelde ons dat we – omdat we in de schemering door het bos weer terug naar ons huisje zouden fietsen – misschien wel (héél misschien) wat edelherten of wilde zwijnen zouden zien… Al snel hadden we in de gaten dat dit in hoofdlijnen dezelfde route was die we op de heenreis gefietst hadden. De ober ging even terug naar de keuken en wij gebruikten de tijdelijke afwezigheid van de man om héél snel een alternatief te bedenken. Dat alternatief zou ons langs het Beekhuizerzand brengen. We bedankten de man hartelijk voor alle moeite, rekenden af en gingen op weg.

Bij deze ruïne stond een bordje van Natuurmonumenten met de volgende tekst: ‘U staat hier bij de vroegere ontginning Beekhuizen. Al in de Middeleeuwen was hier een boerderij met akkers, weiland en eikenhakhout. Buiten de akkers lagen de woeste gronden: heide, stuifzand en bos. Op de grens van woeste grond en akkers en tussen de akkers lagen houtwallen van eikenhakhout. Ze beschermden de geteelde gewassen tegen wind, stuivend zand en vraat door vee of wild. Daarnaast leverden ze brandhout voor kachels en ovens en geriefhout voor hekken, paaltjes, bonenstaken en stelen voor gereedschap. De laatste eeuw is veel woeste grond bebost en zijn ook op sommige voedselarme ontginningen bossen geplant. Op de hier zo arme stuifzanden plantte men met name de grove den aan. De rijker geworden akkers beplantte men met boomsoorten die meer eisen stellen, zoals beuk, Douglas spar, fijnspar en lariks. Het hakhout groeide uit tot een grillig eikenbos. De vroegere houtwallen zijn aan de bomen en het patroon waarin ze staan nog duidelijk te herkennen. Eind 1988 is de boerderij afgebroken omdat zij totaal vervallen was. De fundamenten zijn wel bewaard gebleven. Natuurmonumenten houdt deze oude ontginning herkenbaar als herinnering aan de landbouwgeschiedenis van deze streek’.

Op een bepaald moment stopten we even om ons te oriënteren op de volgende paar knooppunten. De vrouw van een ons tegemoet fietsend (iets ouder) echtpaar zag mij in m’n korte broek naast m’n fiets staan. De blik werd afgewend, een hand voor de ogen geslagen zodat ze me niet zien kon en rustig aan fietsten ze ons zwijgend voorbij. Daarna werd het fietsstuur weer met beide handen vastgepakt natuurlijk… Ik wist wel dat we terecht waren gekomen in een iets strenger deel van Nederland, maar een dergelijk effect van m’n bleke blote benen had ik niet verwacht…

Grappig was dat we een paar dagen eerder ook al langs de Hoeve Beekhuizen waren gefietst. Nu was het tijd om er iets langer bij stil te staan (letterlijk). Toen we in de buurt van Harderwijk kwamen fietsten we langs het Beekhuizerzand op het moment dat de zon onderging. Dat werd stoppen om foto’s te maken. Werkelijk prachtig was het! Er was verder niemand. Later snapten we waarom; het Beekhuizerzand wordt ook gebruikt als militair oefenterrein en is toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang. We hadden dus eigenlijk al weg moeten zijn…

We bleven foto’s maken totdat het eigenlijk niet meer ging en het te donker werd. Toen maar in het laatste licht van de dag verder gefietst naar ons vakantiehuisje. Een stukje verderop bleek de ober van het hotel waar we eerder die avond heerlijk hadden gegeten gelijk te krijgen. Op een paar meter afstand zagen we twee wilde zwijnen door het bosschages scharrelen en net iets verderop een hert en een ree (denken we). Voor mij kon deze dag niet meer stuk! Graag had ik foto’s willen maken van de wilde zwijntjes, maar helaas. De telefoon van P en die van mij waren dusdanig leeg dat meer foto’s maken uitgesloten was. Jammer. Bovendien zijn die wilde zwijnen verrassend snel… Daarom maar een filmpje van YouTube…

Vorige post Volgende post

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.