Tijdens de afgelopen herfstvakantie boekten we alvast een weekje Makkum voor de eerste week van januari ’23. Er waren meerdere redenen om voor Makkum te kiezen. [1] We waren nog niet eerder in Makkum geweest en [2] we hadden een route gevonden langs verschillende Friese havensteden aan het IJsselmeer en de Waddenzee. Het leek ons leuk om deze route een keer te rijden. En tenslotte [3] wilde ik altijd al een keer naar Gaasterland. Ik had er verder geen aandacht aan gegeven, maar achteraf bleek Makkum net bezuiden de Afsluitdijk te liggen en Gaasterland bleek veel verder naar het zuiden te zijn. Maar dat gegeven had ik niet paraat toen we op 2 januari naar Makkum reden…

Vanuit de woonkamer van ons vakantiehuisje was het maar een paar stappen naar het steigertje. Vanaf het steigertje maakte ik op een mooie ochtend deze foto…
Ons huisje stond aan het water op een vrij stil vakantiepark net buiten Makkum. Het huisje was prima in orde en voorzien van alle voorzieningen die men tegenwoordig zou (kunnen) wensen. Op de eettafel stond een kaartje van het uitzicht vanuit de woonkamer en een kleine Sûkerbôle (Fries suikerbrood) van de plaatselijke bakker als welkomstgeschenkje. Qua eten hebben we deze eerste dag flinke geïmproviseerd en gebruik gemaakt van een paar dingen die we thuis nog hadden liggen. Smaakte overigens verrassend goed… Bij dit huisje hadden de eigenaren twee fietsen voor ons klaar staan. We zijn na het eten even richting het strand van Makkum gereden om naar de ondergaande zon over het IJsselmeer te kijken. In eerste instantie wilden we een klein rondje fietsen, maar toen we wat roodgekleurde wolken zagen gingen we op zoek naar een aardige plek om een paar foto’s te maken. Dat pakte goed uit…

Geïmproviseerde maaltijd…

Ik stuurde deze foto via WhatsApp naar een collega. Kreeg prompt als reactie terug dat hij zich goed voor kon stellen dat we ons even op wilden laden in Makkum. Zou volgens hem geen probleem moeten zijn met zo veel windmolens in de buurt…
Tijdens de voorgaande korte (herfst)vakantie in Friesland hadden we in twee dagen zes states en stinzen bekeken. Dat was ons uitstekend bevallen. We bedachten toen dat we de ‘havenstedenroute’ tijdens de eerstvolgende vakantie zouden gaan rijden en Makkum leek ons een goed punt (in het midden van de route) om te starten. We zouden dan de route in twee stukken kunnen verdelen; een zuidelijk- en een noordelijk deel. We kozen ervoor om eerst het zuidelijke deel te rijden en een paar dagen later het noordelijke deel. In grote lijnen vonden we de omgeving vlak, met veel water. Heel eerlijk gezegd iets saaier dan waar we op uit waren toen we deze korte vakantie boekten. Dat neemt echter niet weg dat we de ‘havenstedenroute’ met veel plezier gereden hebben.
Hindeloopen is de op één na kleinste van de Friese elf steden. Het telt amper 1000 inwoners en werd ons eerste stopje. De auto werd geparkeerd op een mooie ruime parkeerplaats net buiten het stadje aan de dijk. Een korte wandeling langs het haventje bracht ons bij Café-Restaurant de Hinde voor een warme kop thee en appelgebak (van uitzonderlijk goede kwaliteit!).
We maakten nog een korte wandeling door Hindeloopen en begrepen toen ook de aanwezigheid van de grote parkeerplaats net buiten het stadje. Erg smalle en bochtige straatjes en nauwelijks ruimte om elkaar te passeren. Als we hier zouden wonen zouden wij onze auto waarschijnlijk vrijwel altijd buiten het stadje parkeren. Zo heeft de gezellige kneuterigheid van zo’n stadje aan de dijk toch weer allerlei weer nadelen.
Na onze wandeling stapten we weer in de auto en reden allerlei smalle weggetjes verder langs de IJsselmeerdijk naar het zuiden richting Gaasterland. Bij Mirns zagen we een witte klokkenstoel. Daar moest een foto van gemaakt worden…

Op de begraafplaats in Mirns staat een klokkenstoel met schilddak. In 1943 ging de oude klokkenstoel verloren door een neerstortende Amerikaanse bommenwerper. De vliegtuigbemanning kwam hierbij om het leven. In 1953 werd een nieuwe klokkenstoel gebouwd, die tevens fungeert als oorlogsmonument. De klokkenstoel is erkend als rijksmonument. De klokkenstoel als losstaande stellage is een typisch Fries bouwwerk om de doden te beluiden. Klokkenstoelen werden waarschijnlijk gebouwd in gebieden die te arm waren of de gemeenschap te klein om een kerk te bouwen. Of er werd een kerk gebouwd zonder toren. En soms was de kerk/kerktoren vervallen tot ruïne en werd er een losse klokkenstoel gebouwd.
We waren van plan te gaan kijken bij de Oudemirdumer klif en reden dus verder vanaf Mirns. Net voor Oudemirdum zagen we plots een wat oudere betonnen uitkijktoren, een soort reliek van de Koude Oorlog. Ooit was er een heel netwerk van deze torens om een laagvliegende vijand vanuit het oosten tijdig waar te kunnen nemen.Eenmaal weer thuis heb ik het maar eens nagezocht; de uitkijkpost bij Oudemirdum blijkt Luchtwachttoren 6H3 te zijn. In onze eigen provincie is in Warfhuizen nog een dergelijke toren te zien (die ik nog steeds graag een keer zou willen bekijken), maar nu reden we er eentje voorbij. P parkeerde de auto, ik maakte snel een paar foto’s en rustig aan reden we naar Oudemirdumer klif.

Luchtwachttoren 6H3 bij Oudemirdum. Ik las ergens dat het rasterwerk afgedicht kon worden met trottoirtegels, zodat het verblijf boven op de Luchtwachttoren iets minder onaangenaam zou zijn…
Net buiten Oudemirdum zagen we een bordje dat de richting naar Oudemirdumer klif aangaf. We lieten de auto achter op een klein parkeerplaatsje en maakten een wandeling over een smal paadje richting het IJsselmeer. Lings en rechts van het pad waren kleine dijkjes van plaggen gemaakt. Ik had nog niet eerder dergelijke dijkjes gezien en maakte een paar foto’s. Iets verderop stond een informatiebord en zagen dat het verschil tussen de hoogte van het landschap en het waterniveau van het IJsselmeer bij de klif circa 6 meter is. Ik vond het een mooie en interessante plek. Er zijn in Nederland maar drie kliffen te vinden en gek genoeg zijn ze alle drie in Gaasterland te vinden.

De plaggen in het dijkje zijn nog steeds goed herkenbaar…
Omdat het ondertussen een beetje begon te schemeren besloten we weer terug naar ons huisje in Makkum te rijden. We wilden nog een paar boodschappen doen zodat we deze avond iets te eten zouden hebben en heel eerlijk gezegd hadden we deze dag al een aardig avontuur beleefd. De rit terug naar Makkum bleek langer dan we gedacht hadden toen we weer terug in ons huisje waren was het later dan we bedacht hadden. Het volgende deel van de ‘Friese havenstedenroute’ zou de noordelijke lus zijn. Dat deel reden we een paar dagen later.
We stopten in Pingjum omdat we een groene boot op een grasveld zagen liggen. Daar snapten we niets van. Het bleek een kunstwerk te zijn. In Pingjum is een schuilkerk te vinden waar Menno Simons in 1524 aangesteld werd als vicaris. Ik wist weliswaar dat we in Pingjum waren, maar had het verband met Menno Simons pas later in de gaten. Had ik het eerder geweten, dan waren we waarschijnlijk op zoek gegaan naar het schuilkerkje in Pingjum…

De Grasboot 2021 – Wat zien we? Een romp van een schip van ‘gras’ op een grasveld. Zinkt de boot weg in het gras? Groeit ze uit de grond omhoog? De meningen zijn verdeeld. Als ze wegzinkt is het grasveld het water, in het andere geval blijft het de grond. De maker, beeldend kunstenaar M. Dil (1964), biedt geen oplossing: er is geen juist antwoord, beiden zijn goed! Ook de relatie met Okke Hel, een verhaal van een Harlinger visserman die de duivel te slim af is, wordt door Dil niet bevestigd noch ontkend. Maar kinderen van 3 tot 83 spelen en zitten op de boot en hierin zit de echte magie! Veel plezier!
Tijdens de ‘zuidelijke lus’ van onze ‘Friese Havenstedenroute’ reden we langs de IJsselmeerkust naar het zuiden en vervolgens via het ‘binnenland’ weer terug naar Makkum. Bij de noordelijke lus is het precies andersom. We zagen nu een scala aan kleine dorpjes en gehuchten. Sommige dorpjes waren amper drie boerderijen… Maar we hadden plezier in onze ontdekkingstocht en gingen gewoon verder. De meest langdurige stop maakten we in Harlingen; uiteraard ook één van de Friese elf steden. De directe aanleiding voor onze stop was het feit dat P tijdens het rijden links een beeld op de dijk zag staan. Aan de rechterkant van de weg was een grote parkeerplaats. Een prima aanleiding om even een kleine wandeling te maken. Het beeld op de dijk blijkt ‘De Stiennen Man’ te heten…

De vuurtoren vlak bij de het haventje waar ook het lichtschip en de veerboot te zien waren…

De Noorderhaven in Harlingen met een replica van een Middeleeuws schip.
Ons verblijf in Makkum was van maandag tot en met vrijdag; dus drie volledige dagen en op twee dagen de heen- en terugreis. Ik denk dat we een groot gedeelte van de omgeving verkend hebben en ook een stukje van de geschiedenis van het gebied mee hebben gekregen. Heel eerlijk gezegd spreekt de omgeving Heerenveen/Oranjewoud mij iets meer aan, maar da’s een persoonlijke voorkeur. We hebben het in Makkum goed naar onze zin gehad, dat sowieso.
Facebook reacties