Opa Vogel overleed in 1953, oma Vogel overleed in 1968. Na het overlijden van oma Vogel maakten mijn vader en zijn oudere broers en zus het huis aan de kant zodat het verkocht kon worden. Op de een of andere manier kwamen verschillende kleinere dingen bij ons thuis terecht. Ik weet nog van een koekoeksklok die mijn vader ooit aan zijn ouders had gegeven. Opa en oma’s koekoeksklok heeft jarenlang bij ons in de kamer gehangen en koekoekte op elk heel en elk half uur. Evenzo was er een Clivia (kamerplant) die toen weer terug naar mijn vader ging. Hij had de plant aan z’n moeder gegeven toen hij een jaar of 17 was. Momenteel – ruim 70 jaar later – staat de zoveelste generatie van deze Clivia thuis bij ons op het dressoir… Pas nadat mijn vader in 2013 overleed en pa’s paperassen een beetje gesorteerd werden kwamen er allerlei andere dingetjes boven water. Lang daarvoor hadden mijn ouders al een hoeveelheid oude familiefoto’s verdeeld over m’n beide zussen en mij. Maar dat er nog meer foto’s waren hebben we geen van allen geweten, laat staan oude documenten zoals bijvoorbeeld het trouwboekje van opa en oma Vogel. Daarover schreef ik al eens in deze post.
Een andere bijzondere vondst waren de persoonsbewijzen van zowel opa als oma Vogel zoals ze die tijdens de Tweede Wereldoorlog uitgereikt hadden gekregen. Wonderlijk dat zoiets bij m’n vader (hij was de jongste van de kinderen van opa en oma Vogel) terecht was gekomen. Kort voor het overlijden van mijn vader had ik een deel van de foto’s in laten scannen bij Sipkes in de Poelestraat in Groningen. Na overleg met m’n zussen mocht ik ook hun oude familiefoto’s in laten scannen en na ’t overlijden van m’n vader kwamen er nog veel meer foto’s en documenten beschikbaar om in te scannen. De persoonsbewijzen van zowel opa als oma Vogel zaten daar ook bij (samen in een envelop). Onlangs was het de 4e mei (dodenherdenking) en de 5e mei (bevrijdingsdag). Terwijl ik daarover nadacht kwamen de persoonsbewijzen van opa en oma Vogel in m’n gedachten voorbij…
Verhalen over de Tweede Wereldoorlog heb ik thuis eigenlijk nooit horen vertellen. Zowel in de familie Vogel als in de familie Ploegman bleef dit een onbesproken onderwerp. Ik heb wel eens gelezen dat de mensen na de bevrijding vooruit wilden kijken en dat het verleden daarmee afgesloten werd. Ik weet het niet zo goed. Ik heb wel altijd de indruk gehad dat zowel de familie Vogel als de familie Ploegman deze periode redelijk ongeschonden door zijn gekomen. Wonderlijk vind ik het vooral dat deze beide documenten bewaard zijn gebleven, maar dat er nooit meer over gesproken werd… In opa Vogel’s persoonsbewijs vond ik een klein briefje met de verplichtingen voor de houder van een persoonsbewijs en een ‘Vrijstelling van rijwielvordering’. Dat betekende dat opa Vogel zijn heerenrijwiel mocht blijven gebruiken, die hoefde niet ingeleverd te worden. Zou dat geweest zijn omdat hij landarbeider was? Ik vermoed het, maar zeker weet ik het niet… Nog een ander raadsel is het gegeven dat m’n oma haar document een week eerder uitgereikt kreeg dan m’n opa. Apart toch? Ook vind ik het bijzonder dat deze documenten bij opa en oma Vogel boven water zijn gekomen. Het is vrijwel zeker dat opa en oma Ploegman ook persoonsbewijzen hadden – die zijn echter verdwenen…
Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.
Facebook reacties